|
Ward de Heben noch mol gries,
streit een Hagelschuu'r sien Ies,
is dat man vun kotte Duu'r,
denn liggt Sünnschien op de Fluur.
Un dat Licht sien warme Kraft,
de dat Lewenswunner schafft,
kümmt mit Macht un mookt sick breed,
kümmt mit Jubel un singt sien Leed:
Refrain:
De letzte Schnee — he is nich mehr to sehn,
all'ns ward gröön, bunt un schöön.
Dat Licht kümmt trüch
un mookt den Heben wied,
bringt Freid un bringt Leeder
un schenkt uns de helle Tied.
Un de Minsch geiht vör de Döör,
dat he Wunner seh un höör,
wo dat Blomenvolk sick röögt
un de Immen sick vergnöögt.
Noh de winterlange Nacht,
noh de Küll ehr bitter Macht,
strohlt de Sünn ehr Angesicht,
mookt dat Minschenhart fri un licht:
Refrain:
De letzte Schnee — he is nich mehr to sehn,
all'ns ward gröön, bunt un schöön.
Dat Licht kümmt trüch
un mookt den Heben wied,
bringt Freid un bringt Leeder
un schenkt uns de helle Tied.
In dat Fröhjohr sienen Glanz
lockt Musik den Minsch to Danz.
För dat Lewen een'n Gesang,
un de Dank kümmt hier to Klang!
Un vun Oostern singt dat Licht,
bringt de Welt de Toversicht.
Nu goh ick getroost mien Stroot:
Ick bün Minsch, un dat deit mi good!
Refrain:
De letzte Schnee — he is nich mehr to sehn,
all'ns ward gröön, bunt un schöön.
Dat Licht kümmt trüch
un mookt den Heben wied,
bringt Freid un bringt Leeder
un schenkt uns de helle Tied.
Melodie: Schneewalzer
|
