Lücht

vun Sabine Brauer


Glöövt an dat Lücht, solang as ji dat hebbt, dormit ji Kinner van dat Lücht worden. Ik bün in d' Welt komen as 'n Lücht, dormit, well an mi löövt, nich in Düstern sitten blifft.

Joh. 12,36 un 42

Ik fohr mit Lücht.


Fohrradbelüchtung. Bild: Wikimedia Commons

Up d' Wech na d' Aarbeid goahnd mi völ Gedanken dör d'Kopp. Güstern harr 'k kien Krafft to d' Schoonmoaken un bün al up Tied weer na Huus goahn. Moutlos peed ik dör d' Wald. Mien Knoaken döand mi so seer, de Been schwoar as Blee un fan d' Rügg mach 'k gor nich proten.

Fegen is ansächt. De heele Vörmidaag krumm stoahn. Moak ik weer schlapp? Worher kummt blot disse Möihigkeit?


Allee. Bild: Mussklprozz/Wikimedia Commons

Dor kummt mi 'n Mannminschk mit 'n Teckel tomoaut. Hoppendlich springt dat Deer mi nich vör d' Raad. Dat harr mi noch net fehlt in mien Sammlung. Doch nee, he blifft fein bi Herrchen sitten. Doch de Keerl röppt mi wat to: "Se fohrn mit Lücht!" Dorup ik: "Jo, ik weet, dat doau ik immer!"

Man worum bün ik nu up d' Moal so blied? Ik kun de heele Welt umaarm. Ik sing: "Ik fohr mit Lücht, ik fohr mit Lücht! Huchu, dat doau 'k immer!"

Ik spür 'n depen Freid in mi. Vergnöögt ropp ik jedem en lachendet "Moin!!!" to.

An mien Raad kann d' nich liggen. Dor brand immer dat Lücht, wenn ik de Pedoaulen pedd. Dor denk 'k all gor nich mehr över na.

Mi woard mitmoaul kloar, dat ik disse Vörmidaag nich alleen bewältigen mutt. Dat Lücht is dor. Wat ik ok moak. Daag un Nacht. Dat is immer an. Ik fohr, ik loop, ik liirch un ik schloaupp mit Lücht.

Jesus sächt: "Ik bün dat Lücht!"


24.5.2010


na baven