Carpe diem vun Wolfhard Sauerbrey Horaz, Quintus Horatius Flaccus, 65 v. Chr. bet 8 v. Chr., weer een vun de ganz grooten röömschen Poeten, de in de Tied vun Kaiser Augustus, Vergil un Mäzen leevt hett. He hett 'n Gedicht schreven an een Fru, Leukonoë, un twee Wöör ut düt Gedicht gehört to dat, wat woll an'n mehrsten bekannt is in de latiensche Spraak: "Carpe diem!". In de School hebbt dat de mehrsten vun uns översett as "Nutze den Tag!", un so verstaht dat denn ok de mehrsten Lüd. Man oftins denkt se, wenn se "Nutze den Tag!" hören doot, an "Zeitoptimierung", den "Brain-Tank benutzen", "To-Do-Listen", "Wertschöpfung", "Job-Sharing", "Multitasking" damit se den heelen Tüdelkraam fardig kriegen doot, de vör jüm liggt. Man dat is nich de Sinn vun düsse twee Wöör. In't Latiensche bedüüt "carpere" soveel as "plücken"; un "Carpe diem" heet nix anners as "Plück den Dag!" Doröver kann een nu op maal'n beten nadenken: den Dag plücken as'n riepen Appel direkt vun'n Boom an de Frucht rüken ganz in düt Föhlen opgahn, un dat in jede Sekunde vun't Leven: Dat is "Carpe diem!"
Ihr naht euch wieder, schwankende Gestalten
Gah doch mal hen! Kiek mol in't Olenhuus: Und fraagst du jüm, wat se jüst dinken doot,
Denn gifft di dat'n Ruck! Miteens, da markst du,
Dien Kopp is veel to full! Morrn kaamt de Malers, de Wehdaag in dien Hand, de kümmt un geiht,
Mitmaal kümmt di dat an, as wenn du grad Denn aten eenmal dör. Un laat di fallen.
|
3.8.2019 |