Vörbi is de Sommer,
de Zährten schwemmen wedder in'e Oostsee

vun Günter Weber

Gistern wier ik mol wedder Forellen angeln. Ja, as mien Fru Geburtsdag harr un teihn Fruunslüü inne gaude Stuuv seten, fein Gulaschsupp eeten, Frankfurter Kranz un Kaffee tau sik nähmen, en grooten Emmer Bowle drinken, noch ordentlich Gedöhns vertellen un ok noch „fein“ Leeder süngen. Ja, dor is denn de Tied kamen, wo Mannslüd utrieten mööt. Ik gah angeln. Ik fang Forellen, un rökerte Forellen för de Näwerschaft heff ik ok noch mitbröcht.

Angeln, ja angeln, denk ik so; an dat Forellenwater gah ik nu all meist söbentig Johr. Stell di dat mal vör!

In dat lütte Dörp in Vörpommern, wo in jede lütte Kamer Flüchtlinge drin wiern — Överanner, nevenanner, egaal — wenn wi mal en Dack över den Kopp harrn! Mit Oma un Opa, de för uns drei Jungs — ehr Enkel — sörgen mussten, nich so ganz eenfach. Keen Rente, ofschoonst Vader un uns Mudder doot wiern. Ik un mien öllsten Brauder mussten arbeiten, damit wat op den Disch keem. Tomaten utkniepen, Ähren sammeln, Tüffeln planten un dat Feld versörgen, Röven verhauen, vereinzeln un Rundhacke maken, Korn in Hocken opstellen. Bi't Döschen helpen, Bucheckern, Eckeln un Hasselnööt sammeln, Pepperminztee bündeln, Pilze söken, Tabakbläder op Snören maken un tau'n Drögen ophangen, ja ok Swien heff ik höden müsst. Bloß üm mal wat tau seggen. Doch för't Angeln bleev ümmer wat Tied.

Wat heff ik doch för primitiv Angeltüüch hatt! Nieges köpen? Vun wat? Liekers hebben wi Fisch fungen. So en beten Fischdieberei wier ok ümmer dorbi. Wekker kümmerte sich dormalen dorüm? Ja: de ABV (Abschnittsbevollmächtigte) Kröger ut Köln, söben Kilometer achter Bittersbarg, keem mit de Trampelschees an, üm tau kieken. Meistens is hei bi Willerts in den Kraug beten versackt.

So vun Midden Mai bet Enn Juli kämen in'e Tollense de Zährten ut de Oostsee, üm tau laichen.

So süht en Zährte ut

Ünner de Tollensebrück vun Klempenow stunden sei dicht an dicht in dat Water. De Mannen vun de Zährten kregen in den Tied so beten swarte Farw. So — un nu beginnt de Wildfischerei.

Ut Wichelroden un ole Fischernetten maakten wi uns Senknetten. De wiern so enen Meter in'n Dörmeter un mussten mit enen Strang op de Brück hievt warrn, sodraad de Zährten dor op stunnen. De annere Wilddieberei wier en stark Stück Sehne, tominnest drei Dreierhoken (Hökelhoken) dran. Dormit de op den Grund sackten, wier ünnen an de Sehne en ole Mudder fast maakt. Vun en 16er Bolt. En 24er Schrubenschlöter passte dor rop. Wenn de Fisch nu an de Haken vörbi schwemmen dee, kunnst ja sehn, word antreckt. De Zährte hüng dran un maakte ein Riesenlawai.

Boven op de ole Brück stund een vun de Kumpel un passte op, dat de ABV nich keem. Hunnerte vun de Zährten hebben wi so „geräubert“.

Opa un de ole Stirnheit hebben sei rökert, in en ol Benzinfatt. Op dat Fatt wier ümmer so en beten natten Sack drop. Bi Gumprechts op den Hoff wiern Grööntüüchkisten ut Westberlin. Op den Grund vun de Kist de „Zeitung der freien Bauern und Sozialisten“ „Freie Erde“. Dorop en Packung Gräuns. Verdeckt mit de „Freie Erde“. Dorop denn de rökerten Zährten. Den „Opel Blitz“ ut dat Versteck haalt un af na Westberlin. Dat geev Spitzenpreise, seggten sei ümmer.

De Tollens