So rüükt un smeckt en Sommerdag  

vun Meike Balzer-Fraun

Ferienfröhstück bi Oma: Stuten, gode solten Botter un de söte Schuum, den Oma afnimmt, ehr de Marmelaad in de Glöös kummt. Dat Beste is aver en Kump Eerdberen mit Melk.
De hele Köök rüükt un süht ut as en Fabrik för Marmelaad.

Oma weer al längst buten un hett allens plückt, ehrdat to hitt warrt. Opa weer güstern in de Karsberen an’t Plücken.
Allerwegens Ammers, Schötteln und Dörchslääg vull vun Johannsberen root un swatt, Eerdberen, Stickel- und Karsberen. An de Been vun en ümdreihten Hüker hangt en Linnendook mit kaakte Johannsberen dor binnen: dat gifft Saft för Gelee un Aaftpamps för Rode Grütt.
In den gröttsten Pott blubbert Aaft un Zucker, un Oma röhrt mit en bannig groten Sleef, bet de Brie dick warrt.
Binnen is dat nu nau so hitt as buten. To'n Middag eet wi Rode Grütt mit ‚Poggeneier‘ un warme Vanilljesooß.

Wieldat Oma un Opa so veel to doon hefft, geiht Ooroma mit mi an de Werser. Gegen de Sünn stickt se ehren Strohoot mit de lange Hootnadel an’n Dutt fast un haalt den swatten Regenschirm. Se bindt ehr Schört af un nimmt de lütte swatte Handtasch mit de Knipptasch.
Nu zuckelt wi los. Se is langsam, wieldat se so oolt is, un ik bün langsam, wieldat ik plattbarft bün un mien Sandkistenspeeltüüch sleppen mutt.

Wi loopt över de Peerstraat weg, längs de Ole Straat den Geesthang dal un sünd bums an’n Strand. Ooroma geiht in den Schadden vun de hogen Ellern un Wichelnbüsch sitten, un ik kann buddeln.

Veel to kieken gifft dat hier ok: starke Sleppers, lütte Fischerbööt, de Fähr na guntsiet un all de Schuten mit Bargen vun Kahlen un Flintsteens. Ooroma schimpt över dat grote Kraftwark, dat de Wäsch op de Lien smuddelig maken deit un dat Water ut de Soot haalt hett. (Wo schall dat gahn?)

An’t Water dröff ik blots, wenn narms keen vun de dicken Dampers nich to sehn is. De ehr Bülgen smitt di üm! Un denn versüppst!

Hier rüükt dat na ‚Werser‘: de Bööm, de Strand, dat Water un dat Schietgas. In „Freiwalds Sommergoorn“ köfft Ooroma mi en Ies an’n Stööl. Sünndaags köönt Familjen hier ehren Kaffe sülvens kaken.

Bargop na Huus geiht dat man suutje. An de Eck in ‚Tante Heusel’ ehr Koopmannsladen kannst allens rüken, wohen du dien Nees ok sticken deist. Ooroma köfft gröne Kaffebohnen. En leddige Tüüt ut dat Kökenschapp hett se dorför mitbröcht. De Bohnen warrt se avends op den olen Kahlenherd rösten. Ik dröff bi’t Dreihen hölpen un freu mi al op den Röök.

För mi gifft dat’n nie’e lüttje Papeertüüt mit blage Steerns dorop vull mit Bonschen.
Söte Goldnööt un sure Stickelberen heff ik mi ut all de kakelbunten Bonschenglöös utsöcht.

Allerbest rüükt un smeckt dat Avendeten buten ünner de Kastanje. Nie’e lierlütte Pellkantüffeln mit Speckstipp un sööt-sure Heren.
Un mit de Karns vun de inmaakt Kasberen dröff ik so wiet in’n Goorn speien, as ik dat kann.