Ferien

vun Silke Frakstein

Wenn de Kinner dorvon snackt, loot ik mi dat Woort noch eenmol op de Tung vergohn as Botter op Broot. De mehrsten in miene Klass weern bi Oma un Opa in düsse Tiet. Ik harr sowat nich, un dorüm weer ik mit vele, vele annere Göörn ut ganz Hamborg jedeen Dag op'n anner Tour. De Noom vun düsse Schulinitiative fallt mi nich mehr in. Ik weet blots: scheun weer dat.

Miene Fründinnen un ik harrn gau unsen Stammschoolmester (Persetter). Twintig Göörn, mehr dröff he nich hebben. Tjä, un denn bi de Fohrt no Sprötze is dat passeert. "He weer vull".

Nee, dor weer nix bi to moken. Ok mien schauspelersch Talent kunn nix an ännern. Wi veer kemen denn bi so'n Dickmadam ünner un weern bannig trurig. In Sprötze gungen wi glieks rechts in'n Woold un dat weer dat denn. Un nu? Keen Bickberen to sehn un de ole Dickmadam rippelt un röögt sik nich vun de Steed. De Botterbreut weern wegputzt un wi seten un seten.
Un op eenmool bi dat "Austreten" sünd wi dörchbrennt.

Un denn hebbt wi Bickberen funnen!! Överall weern scheune grote Bickberen. Wi hebbt eten un plückt un allens vergeten. Un denn wullen wi jo wedder no uns Dickmadam. Tjä, wat nu? Wo geiht dat lang? Oooch, eenfach jümmers liekut. De Dickmadam hebbt wi nich funnen, ober unsen Stammschoolmester! De stunn mitmol op'n Weg. De Freid weer groot — bi uns Kinner, nich bi den Schoolmester.
So'n lütt beten Hartklabastern harrn wi notürlich. Fidel un tofreden sünd wi mit den ganzen Trupp no den Bohnhoff zuckelt.

Un dor keem denn dat Gewitter. Vun de Dickmadam un den Böbersten: Nachricht an die Eltern, Eintrag in die Liste und und und. Ohauehaueha. Wi weern gor nich mehr to sehn. Veer lütte Göörn mit'n vullen Buuk, swatte Hannen, swatte Tung un vulle Melkkannen tüffeln achter de Dickmadam in'n Tog un kemen in dat Afdeel "für Traglasten". Af un an keem dor mol en vun de "Gruppe Dickmadam" un hett sik de vullen Melkkannen ankeken. De harrn doch würklich un wohrhaftig nich eene vun de blauen lütten Dinger. Un wi hebbt jem ok nix afgeven! Pah!

Bi Harborg weer allens wedder vergeten un wi hebbt sungen: Toeerst alleen — "Der Sonderzug aus Sprötze und wir haben volle Töpfe". In'n Hauptbohnhoff hett de ganze Tog dat sungen, un dat weern so an de 200 Kinner!

Wi weern ok wedder bi de nächste Tour dorbi, un, notürlich bi unsen Stammpersetter.

Scheune Kinnertiet.