vun Günter Weber

"Da hat die Drete den Nippel denimmt un hat mir raussebrengt." Op Düütsch heit dat: "Dor hett Grete äver en Knüppel nohmen un hett mi rutjaagt." Oha! Un woans käm dat dortau? Twei olle Biller sünd mi in dei Hannen fulln, dei dat verklaart.

Düt is dat eerst Bild. Op dat Bild is hei ok afbild, denn dat so seggt hett. Welk dat nau is, segg ik nich. Dei Klöökste wier hei nich, un dat Snacken full em sünnerlich swoor. Ja, dormalen geev dat keen Logopädie un Förderung un besünner Therapie för solk Minschenkinner — sei woorn einfach vun de Dörpsgemeinschap so mit dörsleept, harrn jümmer ehr Utkamen, aver mehr ok nich. So wier dat. — Hei is aver all lang dod, heff ik op dat Drepen vun de Klempenower Jugend na den Krieg in'e Künn kregen.

Op dat Bild sitt een poor dorvun vör den Kraug vun de beiden Süstern Grete
un Hedwig Bunterbart. De inne Midden mit dat Muul open, dat bün ik. Dei Finster achter dei Bank sind vun den Saal Bunterbart, waneem Paul Baum up dat Klavier sünndags för den Danz speelte. Besünners speelte hei ümmer "An dem Baume da hängt ne Pflaume, die möchte ich gerne haben". Villicht hett hei sik wat dorbi dacht, wieldat hei ja sülven "Baum" heiten dä.

Natüürlich wiern ok dei Deerns bi Bunnerbarts. Ik heff dor jedenfalls danzen liehrt. Walzer, Tango, Foxtrott kann ik noch hüüt. Walzer heff ik mien Lüttdochter Marie liehrt. — Aver trüch tau denn "Sprachexperten". Natürlich wier dat ok en Flüchtling vun dei annere Kant vun dei Oder.

Düt is dat tweite Bild. Dat stammt ok so ut dei Tied vun dei iersten Danzschreed bi Bunterbarts. Allens Flüchtlinge. Ganz links bün ik, so 1953.
Ik weit, wo dei Jungs noch alle mal wahnen. Sei sind ja hüüt ok näher an 80 as an 70 Johr.

Jau, warüm hett hei dat seggt, "dat em Grete rutbröcht hett"? Dei beiden Süstern harrn en Buernhoff un en Gasthoff. Nee, verheiraadt wiern sei nienich. Sei hebben noch Bier zappt. Natürlich ok dei berühmte Fassbrause. Flaschenbrause för Tauhuus harrn sei ok. Jüst darüm güng dat. Natürlich hebben wi versöcht, vun dei Flaschenbrause wat "up Französisch intauköpen". Also tau muusen.

Hei, dei sik wat schwor mit spräken dä, wull also in den langen Flur ok Brause halen. Doar käm Grete.

Grete Bunnerbart wier en Kierl vun Fru. Groot, ümmer drei Nummern tau groote Buxen an, sülvst trockenen rundblätterigen Tabak in Zeitungspapier as Zigarett dreiht un smökt — dei Fleigen füllen vunne Wand! — un ümmer en langen Knüppel bi sik, wiel sei ok slecht loopen kunn. Ok Grete wier so'n Typ, dei dat al jümmer geev, en Fru, dei ehrn Weg güng un sik vun kein Mannskierl wat seggen leet. Eigentlich hüüt ganz modern. Villicht wöör sei hüüt, wo dei Minsch sik allens — Nation, Naam, Huutfarv, Geslecht — sülvst utsöken kann, op de Idee kamen, en Mann ut sik tau maken. Villicht ok nich. Dormalen woor allens so hinnahmen. Dat wier even so.

Also, dor wier hei mit den Döst up leckere Flaschenbrause; dor wier sei mit den Knüppel. Hei (ik nenn den Naam nich) will sik en Buddel ut den Kasten kriegen. Hei kreeg darop vun Grete wat op dat Fell. Hei käm na buten, över dei Straat (dei Bäderstraße vun Saßnitz na Venedig Nr. 96) in dat Gebüsch, wo wi all wachten. Bet hüüt weit ik dat noch, worüm wi an den Dag bi Bunnerbarts in Klempenow kein Flasch Brause kreegen hemm. "… da hat die Drete den Nippel ..."