In de Harten ward dat warm — bi Robert Breu in't Gnick ok

vun Günter Weber


Ne, ne, so'n Wiehnachten hebbt wi in uns Jugendtiet in Meckelborg-Vörpommern nie nich hatt. Ik kann mi nich erinnern.

Tauierst weer in den Rhein — da wahn ik hüüt — bloots man so'n beten Wåder, nu kieken se schon scheel up den Pegel. Hillig Avend, as wi ut Kark kemen, Pladderrägen. — Genau steiht bildlich Wiehnachten 1951 bit 1954 vör mi. In de Johren müsste ik bi alle Begäfnisse in disse Kark in Klempenow de Klock in'e Gang hålen.


Kark in Klempenow. Foto Thomas Kohler/Wikimedia Commons

De Snei knåstert ünner de Schauh up den Weg na de Kark. Küll, ieskold weer dat in de Kark. Un denn baven an den Glockenstrang, de dicken Handschen un de dicke Joop mucht ik nich uuttrecken. Een Aben?... Elektrisch Licht? Dat weer so wiet weg as Moskau vun Berlin.

Dat Rüüchdeil vun de Karkbänk weer ornlich hooch. Dor weer so vun achtern öftins een Kopp tau seihn... Dor baven up de Rüüchdeile harrn se Kerzen steckt, de blakten nu miehr orrer minner gaud.
De Kark weer vull.

"Denn siehe, ich verkünde euch große Freude", fung unsen Paster an. Dor hebbt wi schon achtern in de letzte Bank seten. Fuurts ut den Glockentorm na ünnen.

Die Kerzen stünnen jümmer so twüschen de Köpp vun de Lüüd in dei Bank vör uns. Ik heff dor ja nie alleen seten. Een paar Maten vun mi weeren jümmer mit na baven in den Karkturm kamen.
Mit de Andacht güng dat ja bettau, un wi in de letzte Bank, brav as uns Herr sülben.

Sungen wöör noch "Een Ros entsprungen". De Lüüd vun dat Presterium (Karkenvörsitter) lästen ok noch wat vör. Vör uns in de Bank weer de Kopp vun Robert Breu un sien Fruu Ida tau seihn. Robert weer beten grötter. Hei keem ümmer dichter an de achter ehm brennende Kerz mit den Kopp ran. Die Kerz weer ja nu ok schon een Stück afbrennt. In jeden Gottesdienst steiht man miehrmals up, üm tau bidden.

Robert Breu steit ok up bi den Hillig-Avend-Gottesdienst in de Kark in Klempenow. Rudi Griepentrog (wi seggen Piepenkopp up em) harr nix anners tau maaken as de Kerz up die Vörbank genau achter den Nack van Robert Breu tau stellen. Düssen Hillig Avend in de Kark, in't Johr 2011, as mien Dochterskind so fein sungen hett, müsst ik an denken.

Na dat Bidden sett sich Robert Breu hen, mååkt de Nack schöön graad und kümmt doch mit den Kopp an de brennende Kerz. De Håår sengten fuurts richtig an.

Mien drei Maaten un ik dörften nich eiss lachen. Hei hett sich denn Achterkopp düchtig ansengt. Sien Fruu Ida hett noch vör de Kark ehm anblafft, dat hei so dösig is un sik in de Kark den Kopp verbrennt.

Swoor verletzt weer hei nich, doch wat Robert Breu an dit Wiehnachten sungen hett — "In den Herzen wird's warm" —, dat heff ik nich mitkregen.


Günter un sien Brauder erinnern sik in de Kark vun Klempenow. Bild Günter Weber


10.1.2012


na baven