Seemannsgarn:
Football op Sri Lanka

vun Günter Sohnemann

Wieldess wi op de Rundfohrt dör Sri Lanka weern, weer en Offzier vun de dore Armee na unsen Koptein hengahn un weer sik mit em över en Fründschapsspeel vun de ehr Footballmannschap gegen uns Schippsbesatzung enig worrn. Wi gegen de ceylonees'schen Suldaten. Kunnst ja denken, de köönt bloots Cricket, wat se vun en ingelsche Koloniaalmacht arvt hebbt; avers dat is nich so. Se hebbt nich bloots fienen Rasen, se köönt ok Football.

Wi hebbt huushooch verlaren.

Man wo verbaast weern wi, as de Armee-Offzeer uns ganze Footballmannschap un de Schippsföhrung to sik na Huus to'n Eten inladen dä! De Gastfründschap weer wirklich sünnerlich.

An dat Eten, dat wi denn serveert kregen, harrn se allerdings sowat vun Scharpde randaan, dat wi dor meist nich gegenan kunnen. Un wi weern ja nu in de Welt al beten rümmerkamen un harrn veel exootsches Eten probeert. To drinken geev dat veel, man bloots Tee un Säfte, nix mit Alkohol.

Düt Eten harr en ganz sünnerlichen Effekt. As ik laat an'n Avend mit mien Bordkameraden na't Schipp trüchgüng, harrn wi dat Geföhl, wi wöörn bi't Gahn den Weg gor nich mit de Fööt anrögen. Wi sweven man so över den Weg hen. Dorbi weern wi gor nich benüsselt orr sünstwat. Geev ja keen Snaps. Düsse Lichtigkeit weer en Geföhl, dat ik nienich wedder in mien Leven hatt heff.

Hüüt un ok al dormalen frögen wi uns, wat dat woll weer? Rusen de scharpen Krüder dör uns Blootbahnen? Orr weer dor noch wat anners bi — en Kruut, dat wi nich kennt harrn?

De Gastfründschap vun den Armee-Offzeer weer wirklich grenzenlos. Sogor in Hamborg kreeg ik noch twee Breven vun em — Inladen, mit em op Tigerjagd to gahn. Dorto harr ik ja nu överhaupt keen Lust.

Neegsten Dag harr uns de Bordalldag wedder. Vele Havenarbeiters kemen an Bord. Poor weern dorbi un dörchwöltern uns Abfallbrooken na ole Beerbuddels. De weern heel nütt för ehr, denn se harrn alltohoop en Skala för Kubikzentimeter in't Glas gaten. En Hülp för Minschen in de Drütte Welt! Fien, dat sik en Bruerie Gedanken maakt harr, dat'n dat Affallglas noch wieder bruken kunn.

Ünner de Havenarbeiters weer en einheimsche Mann, de harr en Kopp foormt as de Stiern vun en Elefanten. Toeerst dach ik, dat is man en Wokern an sien Stiern, avers poor vun mien Bordkameraden sään, op Ceylon geev dat en ganzes Dörp mit düsse wanschapen verfoormten Schädel. — Ik weet ja nich.

"Ik ok nich!"