Ool Hus

Vullbuuksabend

vun Friedrich Ehlbeck


 

Ool Hus

 

 

 

 

 

 

Körv flechten

 

 

 

Wodan mit sin Raven

 

 

 

 

 

 

 

De Sög hett Farken

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Us Opa hett mi mal vertellt,
wie't fröher utseeg up de Welt,
so vör rundweg hunnert Johr —
is hüt bald allens nich mehr wohr.
Do seeg dat anners ut as hüt,
un dat nich bloß to Wiehnachtstiet.
Elektrisch Licht geev't domols nich.
Uck keen Leitung ünner Putz
un noch lang keen Umweltschutz.
Geev keen Fernsehn un keen Radio,
domols güng dat all noch so.
Is meist, as wenn ick dat vör mi seh,
man wahn tosommen mit dat Veeh.
Ober dat is lange her,
so'n Hüüs gifft hüt jo bald nich mehr.
Domols harn se noch'n Flett,
wat'n hüt jo nich mehr hett.
Denn so säten dor de Lüer
ümto so üm dat open Füer.
Oss un Peerd un Schwien un Koh
keeken denn vun achtern to.
Kannst denken, wie dat vör sick güng,
de Koh mök "Muh" un Mudder süng.
Och, passier jo eenlich veel
fröher up de grote Deel.
Mit Tweegen un mit Schechten
güng't dorbi denn Körv to flechten.
"Wörn schön," sä Opa, "düsse Stunn',
wi hebbt uck mancheen Bessen bunn."
Up de Deel, dor wör uck spunnen
un wracht un lacht un uck mol sungen
un uck de Wohrheit bös verbagen,
dor wör denn so to seggen lagen.
De Balkens wörn jo tämlich dick,
de bögen nich, dat wör en Glück.
Güng allmählich doot dat Füer,
denn steegen bilütten uck de Lüer
to'n Schlapen rin in jem ehr Butzen,
ohn sick de Tähn to putzen.
Putzen is nich nödig wän,
se harn jo al gesunne Tähn.
Dorför harn se vörher säten
un Röben putzt för't Veeh to'n Fräten.
För dat Veeh wör fröher veeles dahn.
Man leet in Summer Korn bestahn
bi't Meihn inne Eck so'n lüttje Stäer,
dat wör för Wodan siene Peer.
Wenn de Maand un Steerns denn keeken
Wintersnachts dörch kahle Eeken
un de Wind, de wör an Fegen
un huul dor dörch de Eekentweegen,
denn wör Wodan ünnerwegen.
Vullbuuksabend, wat jeder weet,
is, wat uck Heiligabend heet.
Dat Veeh kreeg't fröher uck to weeten,
denn geev dat extra veel to freten.
Dat Peerd kreeg ungedöschte Garben,
uck de Köh de schulln nich darben,
kreegen bestes Hau, wörn striegelt un putzt,
de keeken faken ganz verdutzt.
Uck de Schwien, de Schaap un Zegen,
de hebbt al wat extras kreegen.
Sogor de doote Wiehnachtsgoos,
de wör vull vun Appelmoos.
As Geschenk har Oma knütt
Hanschen un Strümp för Grot un Lütt.
An grote Geschenken
wör gor nich to denken.
Mol wör dat gröttste Wiehnachtsglück:
de Sög kreeg Farken, söben Stück.
Uropa hal denn siene grode
ganz verbögte Quetschkommode
un dormit füng he an to quetschen,
da annern kaun gedrögte Swetschen.
Wat Filax wör, de Hund, de blaff,
de kunn jo so'n Musik nich af.
De kreeg een Knaken aftopulen,
denn hör he eersmol up mit Hulen.
De Katt leeg platt,
wör vun de veele Melk noch satt.
Wör't Wiehnachtsfest denn so vörbi,
so sä Opa dat to mi,
denn keek Uropa mit sien Priemen
so an Böben na den Wiemen.
Wör Wust un Speck so veel nich mehr,
denn kreegen se dat Schlachtschwien her.
De grote Borg kreeg een vör'n Knast,
den hett dat seker uck nich passt.
De Tiet vun Wiehnacht bit Neejohr,
de wör ansönsten tämlich schwor.
Müch uck woll de Sünn mol schienen,
dor dröff keen Wäsche up de Lienen.
Keen witte un keen bunte Wäsche,
sonst geevt in't nee' Johr Malesche.
Uck döscht un Mestföhrt wör nich dahn,
un de Grootdöhr dröff nich apengahn.
Dat dröff nich, wiel jo jeder wüß,
dat sonst dor bald een starben müss.
Dor hebbt se uppasst un sick nix verdorben,
se sünd ut anner Grünn' storben.
Oldjohrsabend, dat is Silvester,
güng de lütt Broder mit sien Schwester
bi den Backaben na den Aschenklump.
Se fülln de Aschen in een olen Strump.
Denn güng't mit Lachen, Schupsen, Glinschen
vun Hus to Hus to'n Neejohrswünschen.
Doför kreegen denn de Stinten
mol'n Stück Zucker oder Krinten.
Se hebbt luuthals ehre Leeder kreiht;
wo't nix geev, wör Aschen streiht.
Keum uck mol vör, wie Opa sä,
dat een mol wat Besunners dä,
de so ünnern Heidklump grappel
un geev de Görn den besten Appel.
Dat Veeh kreeg so veel Fudder vör,
as wenn't all weller Wiehnachten wör.

Ool Hus

Wer schnackt hüt mit sien Veeh in Stall?
De Stalldör makt man eenfach Knall,
de Buer de löppt, man gau, gau, gau,
glieks schnackt de Kanzler: Tagesschau.
Hüt staht de Köh ganz anners dor,
mit'n Nummernschild in Ohr.
Se liggt up Gummi, wenn se pennt,
un de Ossen up Rosten vun Zement.
För de Arbeit dicke Peer
hett de moderne Buer nich mehr.
De Trecker fritt ut 'n anner Krüff,
fritt Dieselöl un mutt na'n TÜV.
Wat rutscht de Kupplung,
wat schluckt de Motor —
Na, gooden Rutsch, un Prost Neejohr!

Prost Neejohr!

 

 

 

 

 

 

 

 

Flett

 

 

 

 

 

 

Sleipnir, Wodans achtbeent Peerd

 

 

 

 

 

Garbe

 

 

 

Schinken

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Trecker



na baven