Wees fief Minuten still
22. August

Dien Woort quickt mi.

Psalm 119,50

Leest wi de Bibel to'n Erquicken? Orr sünd wi ok ahn Gotts Woort quick un best toweeg? Dat gifft mennig, de meent, dat deit nich Noot, jümmer wedder in de Bibel to lesen un Gotts Woort predigen to hören un so; en Christenminsch kunnst liekers ween.

Wohrschuug! Den will ik sehn, de veer Johr lang in Gefangenschap leeg, un de Post keem un güng, man keen Woort orr Levensteken vun sien Fru — den will ik sehn, de dor sien Ehe oprecht hollen harr. De Post kümmt un geiht. Gott schickt Narichten. Wokeen meent, he kunn ok ahn düsse Narichten utkamen, de scheet sik sülven an. Wokeen bavento noch meent, sien Leevde to Gott weer ümso grötter, je weniger he mit em snack, de maakt sik wat vör un verleert doch dorbi sien Gloven. Wi hebbt de Post nödig, wi brukt jümmer wedder de Tosaag, dat Gott uns leevt. Un Gott sülven will vun uns höörn! He will Naricht vun uns, he will Post. Leest wi sien Woort nich, snackt wi nich mit em in't Gebeed, denn is de Postverkehr perdü.

Woans verkehrt wi mit Gott?