Wees fief Minuten still
30. November


Andacht vun Heinrich Giesen, in Platt bröcht vun Marlou Lessing

Gott warrt afwischen all de Tranen vun ehr Ogen.

Apenbaarn 21, 4

Noch besinn ik mi op en Vördrag, den Bischop Lilje höll, as he Generaalsekretär vun de Christlich Studentenbewegen weer un an all Universitäten wichtigen Deenst dä. He snack vun dat Wedderkamen Christi un nööm düssen Text. Paul Humburg, de unvergeten Präses in't Rheinland, de heel spontaan un so goodhartig weer, dat nüms em wedderspreken kunn, güng merrn in Bischop Liljes Vördrag na vörn un sä to de Versammelten: "Wenn dat stimmt, dat Gott all uns Tranen afwischen warrt, dennso warrt wi wenen baven ankamen."

Dat is also nix Besünners, dat wi weent. Uns Tranen sünd tellt, se sünd faat as in en Kroog. Gott weet üm ehr. Dat Wichtige avers is, dat wi hier al weten dröfft, dat he de Tranen afwischen warrt, dat heet doch: He warrt de Sporen verwischen. Vun uns Tranen — keen Spoor. Ok nich vun de Tranen, de uns de Sünn maakt, ok nich vun frömde Tranen, de anner üm uns wenen doot; nich vun Sorgen un vun Grämen, nich vun sülvstegen Pien, vun nix vun alldat warrt mehr de Reed ween. Allens is weg. Keen Spoor mehr to sehn. Gott warrt dorför sorgen. Dor dröfft wi uns op freun. Un dat is good, wenn Öllern un Kinner as letzt Gebeet an'n Avend so mit'nanner beden doot:

De Kopp, de Hann'n un Fööt,
vun Arbeit möör un mööd,
liggt still nu un sünd froh.
Min Hart, wees still in Höög:
Een Dag hest vun de Möhg
vun Sünd un Eerdenelend Roh.

Na Paul Gerhardt


30.11.2014


na baven