 |
|
Tüügnis afleggen Andacht in Grönau an'n 30.07.2006 vun Hans Andresen |
||
 |
 |
|
|
||
 Dat
Wort vun enen niegen Karkenvörsitter is mi noch goot in't Ohr:
"Männichmal warrt man komisch ankeken, wenn man vertellt, dat man sik för de Kark insett!" Anner fraagt sogoor: "Wat maakst du denn in den Vereen? Hest du nix beters to doon?" Wöör, de ik nie nich dacht harr; Wöör, an de man sik eerst mal gewöhnen mutt. Doch hüüttodaags is dat wohl so, to enen modernen — un för de Veelgestaltigkeit (den so nöömten Pluralismus) in uns' Gegenwart apen — Minschen schient de Kark nich mehr so recht to passen. So männichmal mütt wi uns sogoor för unse ehrenamtlich Insätz rechtfardigen.
Sünd wi as Tügen hüüt överhaupt noch fraagt? Seker mehr as vör Johren, as wi noch vun de Vokskark utgahn sünd. Villicht is dat Wort "Tüüg", dat ut den rechtsverdreiherigen Beriek kümmt, för vele Minschen swoor to verstahn. De Evangelist Johannes sä dat ganz besünners düütlich, denn de Geist vun de Wohrheit un de Gemeen harrn em dorto utkeken, Jesus as den Söhn vun Gott för en gewaltig — de Welt ümfaten — Gericht to betügen. Hüüt fraagt wi uns, woans wi unsen Globen na de Lüüd henbringen köönt.
Mitünner föhrt aver Snackerien dorto, dat wat to'n Lopen kümmt: Instellungen breken up, Meinungen un Positionen warrn in'n Fraag stellt, un dat bedüüdt för uns: De Geist vun de Wohrheit verännert un bewacht! Amen. |
|
|
Aver
de geschichtlich Achtergrund is en ganz anner. Un dat Wort Tüüg
(Zeuge) orrer Bloot-Tüüg (Märtyrer) kunn dormals en
levensbedrohen Utdehnen, en ganz anner Dimension, annehmen.
De
Karkenvörsitter deit dat, wenn he mit siene Navers un Frünnen
snackt, wenn he seggt, worüm he sik för sienen Globen insett,
worüm he över sienen Globen mit anner Lüüd snackt.
Man wer sik so insett, de kann vun de Annern angrepen warrn, den köönt
Wunnen tofüügt warrn.