Dat kannst mi glööven!
Dat Haopen helpt dei Trurigkeit

vun Hubert Looschen


To'n Anhören hier klicken:


Lesen deit Hubert Looschen.


Dor wör maol 'ne lüttke, olde Frau. Dei lööp äöwer 'n Feldweg. Sei güng ganz licht un sei lachde düchtig at'n jung Wicht. An den Weg sehg sei 'n lüttket Bündel liggen. Dat leet wie eine griese Däken mit'n Gesicht, Hände un Fäute.
Dei olde Frau bleew staohn. "Wecker büs du?", frög sei dat Bündel, dat vör ehr uppe Grund leeg.

Twei Oogen ohne Läwen keeken ehr meue an. "Ick, ick bün dei Truurigkeit", sä sei so liese, dat man 't bolde nich hörn kunn.
"Oh, du büs dei Truurigkeit?", rööp dei olde Frau luut. Sei fraide sick düchdig.
"Kenns du mi?", wull dei Truurigkeit wäten.
"Ja sicher kenn ick di. Du büs all faoken 'n Stück mit mi gaohn, du wörs an miene Siete."
"Worüm löpps du dann nich vör mi weg? Büs du nich bange vör mi?"
"Worüm schall ick vör di wegloopen? Du haols mit mi doch wedder in. Vör di kann man nich wegloopen! Aober sägg maol, wat fählt di, dat du hier so ganz ohne Maut an'n Weg liggs?"
"Ick bün trurig", sä dei Truurigkeit.
"Wat fählt di dann, vertell doch maol!"
"Mi mag kiener liern un doch mott ick nao dei Lüe hen. Wenn ick kaom, hör ick Sätze so as: Papperlapapp — dat Läwen gaiht wieder! Gaut is, wat hart maoket! Sei schminket sick dei Traonen weg, drinket Schluck un nähmet Drogen. Dorbi will ick doch bloß helpen, dat se sick 'n neiet Nest bauen käönt. Ick will uppassen, dat ehre Huut nich noch dünner weerd. Aower dei Lüe wilt mi nich, laotet mi nich in ehr Huus, in ehr Läwen. Dorüm bün ick trurig, kaomt mi dei Traonen."

Dei olde Frau settde sick kägen dei Trurigkeit daol un nöähm se in'n Arm. Groote Traonen rullden öwer dat Gesicht. "Schrai ruhig 'n bittken", sä dei olde Frau, "un verpuuß di noch wat, dat du wedder taugange kumms. Dann schass du nich mehr allennig gaohn. Ick gaoh mit di."
Dei Trurigkeit hörde up tau schraien un keek hoch int Gesicht van dei, wecker ehr van nu off an bistaohn wull.
"Du geihs mit mi? Wecker büss du öwerhaupt?", frög dei Trurigkeit.
"Ick bün dat Haopen!"



"Dat kannst mi glööven!" is eine plattdütschke Andachtriege in't Radio (NDR),
dei siet den 1. Advent 1953 staodig in't Programm staiht.
Tau Tied schriewet hierför rund 75 evangelschke un katholschke Theologen
staodig Andachten up unnerscheidlicket Nedderdütschet un
Oostfäölschket Platt. Sendet werd maondaogs bit freidaogs
üm 14.20 Uhr van NDR 1 Neddersassen.

Bi us up plattpartu.de finnt man nu utsöchte Bidräge van disse Radiosendung.


23.12.2018


na baven