Moneten

vun Fidi Ehlbeck

Dat Düerst un Best is dann un wann,
wat man för Geld nich köpen kann.
Mit Geld is dat mitünner schlimm:
Hest toveel, denn liggt dat rüm.
Annermol, denn is ratzfatz
up'n Konto masse Platz...
Een Saak is gewiss:
dat is so, as dat is.
Egol ob mit, ob ohne Geld,
so lang ick lääv, besteiht de Welt.

Wenig Geld is woll normal,
beter is veel Kapital.
Uck dreckig Geld is Kapital,
dat lett sick waschen, ganz normal.
Mit Geld is man tomeist nich eenig —
de een hett veel, de anner wenig.
De een hett masse Geld in Strump,
un de anner leevt up Pump.

Geiht di dat goot, denn willt so geern
veele diene Frünnen wern.
Bist du denn mol bös in Noot,
sünd de mehrsten Frünnen doot.

Een Mann hett mol betteln müsst,
doch dat wör nich günstig jüst.
Inne Straat up eenen End
stunn nich wiet weg en Konkurrent.
Den Konkurrent hett he woll kennt.
He aber wör nich dumm
un rööp in't Publikum:
"Leeve Lüer, ick bin hier,
kaamt na mi, ick bin nich düer.
Kaamt alle Mann na mi man her,
ick nehm ganz wenig, he nimmt mehr."

As den Minschen dat so geiht,
hett he sien Last mit Neid.
'keen neidisch is, hett siene Freid,
wenn annerseen dat schlechter geiht.
Up welke Oart, is ganz egol,
den Neid, den markt he faken mol.
Man schimpt mol so up Pepersäck,
wenn mol düt un dat nich schmeckt.
Will ick mol schmieten mit'n Steen,
denn finn ick ganz gewiß uck een;
doch leider för poor Feldsteen
will man uck noch Geld sehn!

Mien Nabersdeern speelt Lotto geern.
Richtig gewinnen, dat wör noch wat.
Dree Richtige hett se mol hatt.
Se aber meen, man uck bloß een
wör jümmer beter noch as keen.
Mi hett dat Glück so'n beten fehlt,
ick heff all toveel Glück verspeelt.
"Is schönen Schiet", seggt manche Lüüt,
"Glück un Schiet wahnt Siet an Siet."
Schönen Schiet is doch nich schön,
so'n Schietkram is doch schietsophren!

Mit Kredit kummt man ganz goot to Putt,
solang man nich betahlen mutt.
Wer Schulden maakt in Öberfluss,
makt leider keenen Öberschuss.

Vun Staatsvertreters kriggst to weten,
se brukt högere Diäten.
Wo kummt dat denn woll her,
brukt de noch nödig mehr?
In Bundesdag, so ward vertellt,
brukt man gor nich so veel Geld.
De dor sünd Schulden doch gewohnt!
Hett Schuldenmaken sick nich lohnt?
'keen Schulden maakt för Vadder Staat,
kann de dat nich för sick privaat??

Ob dat Grootgeld is, ob lütt,
ick bin geern knickerig dormit.
Ick bruuk noch masse mehr
un geev nich geern wat her.
Allns, wat ick spoor,
kummt in mien Tresor.

Ut finanzielle Not
kööp ick geern Sunnerangebot.
Man mutt jo spoorn mit alle Kraft.
Ick spoor vun Mund mien Eten af.
Ick mag geern na Schnäpschen lungern
un will uck nich geern verhungern.
Veel Urlaub heff ick wenig hat,
un Hunger heff ick lang all satt.

Wullt ut'n Supermarkt wat haaln,
is faken lastig mit betahln,
wiel faken luern muttst anne Kass,
wat mi uck so gor nich passt.
Steihst faken langen inne Schlangen.
Dat is so'n Platz, dor luur ick bloß —
ick ward mien Geld doch schneller los!

Ganz to'n Schluss vun't Minschenleben
hett man alln's aftogeben.
Ick glöw, dat geiht mit mi to End;
heff vörsorgt mit'n Testament.
So'n Testament, dat gifft man woll
bi en Notar to Protokoll.
Ick will jo so'n Avkaten
uck mol wat verdeenen laten.

Mien letzten Willn,
den schall man mi erfülln,
falls ick doch mol starben schüll,
wat ick aber gor nich will.
Man töövt gewiss all up den Fall,
dat ick mol krepieren schall.
Wiel dat sick Huus un Hoff komplett
nich ganz gerecht verdeelen lett,
heff ick dat all lang verköfft,
wo ick noch wieter wahnen dröff.
Ick heff dat ansehn as mien Plicht,
dat man veel Geld tohopen kriggt.
Schull ick mol eenes Dags verstarben,
schüllt leeve Minschen mi bearben.
Dat steiht schräben up so'n Blatt,
goot kriegen schüllt se alle wat.
Ick heff jeden goot wat öberschräben
un uck mien Ünnerschrift noch geben.

De Notar hett alln's tohopen tellt
un fraagt: "Hest du denn so veel Geld?
Dat süht na richtig Wollstand ut,
dor kaamt jo Millioonen rut!"
"Nee, nee", sä ick, "Geld heff ick keen!
De schüllt mien goden Willen sehn."