Gerd un Gertrud

vun Friedrich Ehlbeck


Een Deern, Gertrud, un Jungkeerl Gerd
harn sick up Danzschool kennen lehrt,
se wörn beide nich verkehrt.

Gerd wull nu von sien söte Deern
ganz geern de Öllern kennenlehrn
un sotoseggen annersrüm
ehr Öllern denn uck woller üm.
Ehr Öllern, sä ick; man dat heet,
bloß Gertruds Mudder wüß Bescheed.
Ehr Vadder, as de Keerls so sünd,
de dä ja so, as wör he blind.
He har uck sowat gor nich geern,
dorüm wulln se em dat "sachte" leern.

An eenen Sünndagmorgen schüll dat denn passiern,
Gertrud un ehr Öllern, de güngen in Holt spaziern.
Denn wenn der Mai ist kühl und trocken,
kann man nicht mehr im Zimmer hocken.
De Sünn, de schien, de Blomen blöhn,
de Vagels süngen, de Bööm wörn gröhn,
dat wör schön warm, de Dag wör schön.
Beter künn't bald gor nich ween.
Dörch "Tofall", wie dat afmaakt wör,
keum denn jo Gerd nu uck dorher.
He grööt jüm fründlich un galant
un geev jüm alltohop de Hand.
Dennso füng he dorvon an,
wie Gertrud un Gerd siek kennen lehrt harn.

Na, Vadder hör denn sinnig to
un he behöll uck siene Roh.
He sä: "Wat schüllt wi langen stahn,
laat uns man poor Schritt wiedergahn."


Foto: Grebin

Vadder güng denn vör vöran
un Mudder hüng sick an üm an.
So teihn Schritt trüch oder föffteihn sogor,
dor güng denn nu dat junge Poor.
De möken doch den forschen Schritt,
den de Olen harrn, nich mit.
Dat wör ja rundüm al so schön,
se wolln uck alles richtig sehn.
So is dat doch eenmol kloor:
De Affstand so von Poor to Poor
wör dordörch nich kötter,
ne, he wör doch ümmer grötter.

Vadder wör ganz goot to Foot,
Mudder puuß, dat künn se good.
Ober de beiden jungen Lüüt
harn je woll bannig Masse Tied.
Un de Afstand wör nich kötter,
ne, he wör noch jümmer grötter.

Gerd wüß so väl to erklärn,
wat düt un dat för Planten wörn,
wo düsse Pilze togehörn,
un wat de Vagels sick vermehrn.

Vadder, de maschier un maschier,
he dach uck woll "Wat schall ick hier?
Mit Vagels, Busch un al so'n Kram."
He wör dat leed, man künnt' verstahn.

De jungen Lüer, wat wör dat schön,
künn vun de Olen all nix mehr sehn.
Mal keek Mudder sick uck üm,
wo de jungen Lüer woll sünd.
Doch do kreeg se en groten Schreck:
"Vater, die Gertrud, die ist weg. —
Das ist doch wirklich nicht zum Lachen —
was werden die beiden denn nur machen?
Nun sag doch etwas, Mann, verflixt!"
— "Nachkommen", sä he, wieter nix.




3.8.2014


na baven