Hannes Fehlerfrie vun Claus Günther De mehrsten Minschen reageren wat egenordig, sodraad
dat üm jümehr Leefhebberee geiht. "Wat heet hier, dat
is to happig? Is doch allens normaal", meent se. Een kann aver
ok seggen, düsse Lüüd hefft 'n Tick, 'n Fimmel oder
'n Splien. Bi de Froons sünd dat tomeist Bargen vun Schöh
un düre Handtaschen, bi de Mannslüüd ammerwies Beer
un de Footballvereen. Nu
frog ik di: Is Hannes as Mann noch normaal? Wat för'n Minsch
is he egenlich? He is bannig pingelig, allens mutt perfekt sien, un
Fehlers, meent he, mookt blots de annern. He nich! Een kunn meist
denken, he öövt för dat Guinnes-Book vun de Rekoorde
un will dor rin as "Hannes Fehlerfrie"!
Amenn hett he rein gor keene Fehlers mehr ? Töv, dor is noch wat. Hannes is di en negenkloken Beterweter, en Klookschieter op Düwel kumm rut! Dag för Dal lest he dat Blatt mit 'n Bleestift in de Hand. Jedeen Fehler striekt he an un schrifft dat richtige Woort an de Siet. Een mutt togeven, he kennt sik teemlich goot ut. Aver dat mutt he Silke doch nich duersam ünner de Nees hollen! Dat langt! Se hett keenen Bock, mit em över so wat to diskereren. Is nu goot? Nee nee. Hannes mookt mit siene Beterweteree ok vör't Feernsehn nich Halt. Sünnerlich hett he de Ansaagen op den Kieker. Un nu kümmt dat. Nülichs avends hett ene vun de fründlichen Froons in'n Kiekkasten seggt: "Ich wünsche Ihnen noch einen schönen Abend!" Dor weer't vörbi mit Hannes siene Roh. "Hest du dat hört, Silke? De Anseggersche hett mi noch enen schönen Avend wünscht!" "Di doch nich alleen, Hannes, mi doch ok, un all de annern Kiekers överto!" "Man dat weet un weet un weet ik doch! Aver wat hett se dormit ment, mit: noch einen schönen Abend? Wat is denn, wenn de Avend vörbi is un dat Nacht warrt? Kümmt de Fro denn noch mol wedder? Mutt ik so lang op ehr töven? Tje, du schüddkoppst, Silke! Aver wat passeert, wenn een dat blots anners betoont, ik meen, op enen? Se wünscht mi noch enen schöönen Avend! Mehr nich, Silke! Denn is dat hüüt de leste Avend, un morgen is allens vörbi!"
"Bi di in de Büx woll", anter Silke dröög;
denn sett se hento: "Morgen is Sünndag." 'N Ogenblick
weer't musenstill. "Wi hefft af morgen Sommertied", bohr
Silke schienhillig na. "Kloor!", anter Hannes gau. "Ik
weet, op wat du rut wullt. Aver de Klocken heff ik al ümstellt.
Hest dat nich sehn? En Stünn trüch, as letztes Johr. Richtig?" "Nee. Jo", anter Hannes un arger sik. He mookt doch keene Fehlers, Minsch, he doch nich! Oder?
25.3.2018
|