De Flachmann un de Intercity

vun Claus Günther


Dat weer noch teemlich duuster, as Fiete de Lichten vun'n Bahnhoff vör sik seeg. Fiev na söven. He harr noch rechtiedig na sien Deenststell henkunnt, aver nee, beter nich. He bleev stohn, snööf — un befummel dat Handy. Sien Hart pucker as dull.

"Horst? Moin, ik bün dat. Du, ik kann hüüt nich kamen, deit mi Leed. Ik heff dat förchterlich... in't Krüüz! Jo. — Wat ik wat heff? Güstern to veel Beer drunken? Vun wegen. De Hex hett mi schoten, ik heff asige Pien! De heele Nacht al. — Wat? — Kloor bün ik to Huus bleven. — Jo, Dank ok. Bit morgen denn!"

De Intercity ruusch vörbi. Dunnerslag! Harr Horst den Tog ok heurt? Düsse verdammte Frageree vun den Keerl! Wat de woll sluder över em, op de Deenststell — ?

Fiete sien Kopp feuhl sik an as 'n Ballon, kott vör't Platzen. Man knapp dree Stünnen harr he slopen. Sien Tähn fungen an to klappern, un as he wiedergüng, tatter em dat linke Been. Wehdaag vun'n Hacken bit Nacken. He müss an Ilse denken. Wat weer egentlich los west? Harr he gröhlt or randaleert? He kreeg't nich op de Reeg. Wat Ilse em woll vergeven kunn? Se müss! En Afkaat brukt wi nich, wat schall dat denn? Is se mall? Ik warr mi betern, Ilse, op'n Stutz, ik swöör! Loot uns wedder verdregen, man to... Fiete nickköpp.

"Keen Woort gläuv ik di! Hau af, du Swienjack! Un dat dat kloor is: Ik will di nie nich weddersehn — mien Leevdag nich!"

Ilse harr em regelrecht ut de Dör schubbst hüüt morgen, achterna tweemol afsloten un de Kett vörleggt. Ilse — em! Ut jümehr Wohnung! Fiete greep in sien Jackentasch. De Slötels! Rechts? Nee. Linke Tasch? Ok nich. Se harr em ok noch siene Slötels klaut, he weer ganz un gor utsparrt! Un nu? Anscheten, Herr Paster. Wat schull he bloots moken?

Ilse wull jo pattu in de Stadt hüüt freuh, na'n Afkaat hen. Aver woso, un na wat för'n Afkaat? Wull se sik scheden loten? Denn kunn he sik opbammeln. Dat geev man eene Schangs: He müss ehr opluern un se dorvun afbringen. Un dat — wull he!

Twintig vör acht feuhr ehr Tog, dat harr Fiete spitz kregen. An'n Bahnhoff ankamen, harr he noch Tied. Rin in dat Back-Shop. Ran an'n Tresen. Fiete weer ganz jieperig. Tass Kaff, jo. Nee, en Putt vull! Slöörp... Mann, deit dat goot. Aver sien Kopp! He grabbel un grabbel, bit he deep in siene Büxentasch de Tablettenröhr funnen harr. Dree Stücken weern noch binn... He sluck. Un noch. Un noch. He müss bannig wörgen.

"Nichts für ungut, mein Herr, aber Tabletten nimmt man besser mit Wasser. Das ist bekömmlicher."

Ok dat noch. Rentner mit Hackenporsche. Quatscht em eenfach vun de Siet an! Fiete greep sien Beker un dreih sik af.
"Moment bitte! Entschuldigen Sie, Herr... Herr Flach?! Ja wahrhaftig, Sie sind es! Friedrich Flach! Ach, wie mich das freut! Wie geht es Ihnen? Sie kennen mich doch noch, Ihren alten Lehrer Wernicke? Aber ja. Bin schon lange pensioniert, ich wohne hier in der Nähe. Und Sie? Verheiratet? Kinder? Was machen Sie beruflich? Erzählen Sie. Gut sehen Sie aus!"

Fiete glupscht den Olen an, as harr he enen Buteneerdschen vör sik. "Verpiss di!", heur he sik seggen. "Aver 'n beten dalli!"

De Ool, heel un deel verunsekert, mummel wat vun Verwesslung, dreih sik üm un stökel na de Utgangsdör, keek aver nochmol trüch över de Schuller, schüddkoppen, as kunn he dat allens nich gläuven.

As Fiete den Kaffe utdrunken harr, güng he na buten. Sien Kehl keem em vör as en utdrögen Stroom, de Tung back em an'n Gagel fast, un sien Nadöst weer meist nich ton Uthollen. Een Beer? Dor is de Kiosk, Fiete, nu man los, loop hen! Ieskoolt ut de Doos, dat bringt di wedder in Swung! Wat is? Büst bang, dat Ilse wat rüken deit? Denn nümmst Pepermint achterna, or Kaugummi. Aver nee — keen Beer, Ilse! Güstern toletzt, ik swöör! He wull stark bleven. Wenn he bloots nich so'n Buukpien harr! Wat kunn em woll hölpen? Kaffe förwiss nich. Sien Lief bruk... wat Scharpet, dat de Smarten benüsseln kunn.

"Wat kost de Boddel dor achter?" "Welche? Der Flachmann? Eins achtzig. Hamses nich kleiner?"

Fiete Flach nick un betohl. Flachmann, harr de Verkäuper seggt, Flach-Mann! De Boddel weer koolt, aver se brenn in de Hand as Füer. Alkohol statts Freuhstück? He weer doch keen Supuut! Aver liekers he wuss, dat he sien egene Grenz tonicht mok, schroov Fiete den Deckel op. Man een Sluck, man twee... He stüer op 'ne Bank to, leet sik fallen, soop de Boddel leddig un smeet dat Dings mang de Büsche. Miteens weer he stark as lang nich! Ilse wull na'n Afkaat hen? Jo? Dat wull Fiete doch mol sehn. Wat bildt de Olsch sik egentlich in? He geev sik 'n Ruck, stunn op un güng na den Kiosk trüch.

"Notanken!", reep Fiete un wies op dat Köömregol. "Op een Been kann ik nich stohn. Mook to, Unkel, ik heff dat ielig!"

As he wedder bi de Bank anlang, weer de Heven pickenswart. He keek na baven, un batz! gööt dat mit Bütten un Baljen. Fiete wull gau na'n Bahnhoff röver, sik ünnerstellen, aver sien Beenwark mook nich mit. He swiemel un sweet, un as he dat opletzt schafft harr, weer he kattennatt, kunn knapp kieken un stööt suer op. Een Sluck ut'n Flachmann... Geiht nu beter? Jo. Nee! De Tog full em in. De Tog! Wat is? In dree Minuten?

"Ilse! Bliev stohn, verdammi, ik will di — du schasst — "
Se leep vörbi, as kennt's em nich. Ilse! Ilse? Weer se dat west? Egal, he müss achter ran! He jachter, stolper, swabbel dör de Hall. De Trepp, Fiete, pass op! In'n letzten Momang kreeg he dat Gelänner tofaat un hangel un slidder hendaal.

De Tog! Düvel ok, is dat de Richtige? Is Ilse dor instegen? En Schuer mok em meist blind. De Tog sloot de automaatschen Dören un keem suutje ingang.
"Halt! Haaalt!"

Nu kiek di düssen natten Keerl an! Is de besopen? De will doch wull nich opspringen? De will doch…

Gott in'n Heven — he rutscht af!! ———

De will........

Ilse weer heel alleen in't Afdeel. Se smuuster lies, trock ehrn Mantel ut, sett sik daal un lees... "Bild der Frau".



na baven