Jümmer gau gau...

vun Katja Renfert

Sünnavend, Klock ölven. Maja röppt mi an un seggt: „Weetst wat, Tina, ik heff mien Billers al so oftins utstellt, ik geev di de Wand för Maandag för de Sammelutstellung in’ne Galerie von de Fruunslüüd.“

Oh, wat’n Glück. Al lang harr ik op luurt, uk maal mien Billers enerworrns uttostellen. Un nu düt Angebott von Maja. Mmh, aver al Maandag? Denn man gau los un Rahmens köpen. Aver, överlegg ik, dat is wull doch better Maandag morgen. Nu heff ik eerstmal Hunger un mutt mi wat kaken.

Kloor, Sünnavend un Sünndag kunn ik nachts ni so goot slapen – ik weer opreegt un tövte hiddelig op Maandag. Un denn, Klock negen, bruust ik foorts loos mit mien’ olen Postfohrrad, af no’n Schullerblatt to’n Laden.

“Geöffnet ab 9 Uhr dreißig.“

Och nee, so’n Schiet aver uk. Nu mutt ik dor föfteihn Minuten in dat kole Hamborger Schmuddelwedder töven. – As ik denn – de Keerl hett ja keen Minuut fröher opsparrt – in’n Laden keem un kiek: oh oh, so düür? Nee, so veel Geld wull ik ni utgeven. Also, loos to’n neegsten Laden. Dor harr ik al Klock negen rinkünnt...

Hastig söök ik dree grote Rahmens ut, un denn will ik gau loos na Huus. Aver oh Mann, is dat Glas mit de groote Billerrahmens swoor, dat harr ik nich dacht. Kloor, ik mutt dat Fohrrad schuven. – To Huus pack ik gau de Billers op’n Footbodden un de Rahmens dorto, dor heff ik mehr Platz as op’n Disch.

Och, eenmal ut Versehn mit’n Foot oppedd, een Glas twei!

Süüfzend treck ik gau mien Jack över, stieg op dat Fohrrad un pett as dull in de Pedal, wedder af no’n Schullerblatt. Dütmal köp ik glieks twee Rahmens, quasi as Vörraat. Aver noch mal dat Rad schuven? Och nee, nä? So veel tied heff ik doch gor ni. Klock twee schull ik ja all in’ne Galerie ween to’n Ophangen. Ik bör de beid Rahmens rop in’n Korf vun dat Fohrrad, un denn man nix wie af na Huus.

Swaant di wat? Kloor weer vun dat Geklöter mit’n Fohrrad wedder een Glas toschannen kamen. Ik weer vergretzt. „Kunnst nich beter oppassen?“, schimp ik mit mi sülm. „So veel Moneten hest du ja uk nich!“

Naja, ik heff noch den annern, makt tosamen dree. Dat weer genoog. Aver in Tokunft, dat swöör ik mi, nich jümmer gau, gau. Is beter för mien Geldbüdel.