Wat nu?

vun Katja Renfert


Güstern heff ik dacht: In twee Maanden bün ik 72!

As ik 69 weer, heff ik mien eerst Book schreven. As ik 70 weer, heff ik mien tweet Book schreven. Dörbi is uk mien egen Levensfreud wussen.

Nu, wo ik 71 bün – Corona!

Denn heff ik mi seggt: ik mutt nich! jedes Johr watt Nieges maken!, ik kann uk mal, as Astrid Lindgren dat in „Pippi Langstrumpf“ seggt, uk mal Tiet hebben, enfach dortositten un vör mi hen to kieken.


Klick op to'n Vergröttern!


Hanna un ik. Klick op to'n Vergröttern!

Un: nu bün ik nich jümmers ünnerwegens, sünnern rüüm mien Schrievdisch op un de ganzen Billers un annnern Kram, de ik sammelt heff.
As ik mien Karteikasten dörchkeken un sortiert harr, heff ik de Adress vun Hanna funnen. De harr mi mien Broder Rüdiger letzt Johr seggt.

Hanna is fief Johr öller as ik un hett uk in dat Dörp, wo mien Vadder Schoolmeister west is, leevt, un se weer uk en vun sien Schölers. Wenn mien Öllern mol avends Frünnen besöken deen, hett Hanna op mi un mien twee Johr jüngern Broder Rüdiger oppasst. Se hett uns Geschichten vörleest, mit uns speelt un uk de Sternbiller an'n Heven wiest. Den groten Wagen mit den lüttjen Rieder op un annere.

Ik heff Hanna en Breef schreven, un poor Daag later keem een vun ehr torüch. Denn heff ik ehr anropen un fragt: „Weets noch, Hanna, wi beiden vör juun Huus?“

„Un wo du mien Modder to mien 8. Geboortsdag holpen hest?“

„Kloor“, seggt Hanna, „dat Bild heff ik uk noch.“


Klick op to'n Vergröttern!

Mien Broder un ik hebbt de Löpel in'n Mund, un leider sünd al dree von de Deerns intwischen doot. Vörn sitt mien Cousine Monika, de jüst 80 worrn is.


Klick op to'n Vergröttern!

„Tja“, segg ik, „aver nu warr ik 72! In'n Januoor!“

„Na und!?“, seggt Hanna, „du weetst doch, ik warr twee Weken vör dien Geboortsdag 77! De Minsch is jümmers so oold, as he sik föhlt!“

Nu denn …

As ik hüüt morgen inköfft harr, seten Jutta, en annere Fru un een ut de Naverschap vör mi op en Bank.
Ik seggt: „Moin tosamen, ik heff en Problem!“
De dree kiekt nieschierig.
„Jo“, segg ik, „de eerste Nootlaag harr ik, as ik mit 45 in de Wesseljohrn keem. De tweete Nootlaag harr ik mit 60. Nu warr ik in Januoor 72! So old weer mien leve Oma, as se vör 50 Johren storven is.“

Tja, as ik wedder to Huus weer, is mi Lucas infullen. He hett seggt: „Katja, du büst jümmers jung, aktiv un interesseert bleven.“

Denn heff ik dat Foto vun de Sphinx op mien Kamera sehn un heff ehr as mien Desktop-Foto nahmen. De is uk al'n beten öller, jüst as ik. In de Greeksch Mythologie is se en Fru, vör de de Fiend Angst hebben schall. För mi strahlt se Roh ut, Bedachtsamkeit, un dat Achterdeel, mien Aszendent Lööwin, Kraft.
Ik bruuk solk Teken.


Klick op to'n Vergröttern!

Ik heff denn markt: Schrieven hett mi jümmers holpen. Un nu tööv ik af, wat mi mien niedes Levensjohr bringen warrt un wat ik doon kann, dormit dat uk för de neegsten Johren bunt un afwesselriek warrt.

Un ik will uk öftins seggen:


Klick op to'n Vergröttern!


© Katja H. Renfert – mehr vun de Verfatersch hier
22.11.2020


na baven