"Loot di Tiet" is ok'n Walzer

vun Heinz Tiekötter



Kiek mi in de Ogen, Lüttes!

Dat geiht mi tierisch op'n Senkel: Ik mag nich teuven un heff keen Gedüer. Mien Lesebrill weer tweigohn un dorüm müss ik to Düütschlands gröttsten Optiker. Du weets jo, wenn ik meen, de mit dat witte Slott in Plön. An'n de Rezepschoon stunn en junge Fro, heur sik an, wat ik op'n Hatten harr, un froog mi ut. As wenn ik miene Tiet schenkt kreeg! Denn wies se mi an een freen Disch. Vun düssen Platz kunn ik goot sehn, wokeen no mi in den Loden keem, un fung an, mi to argern. Ik kunn sehn, dat twee bedeent worrn sünd, de loter komen weern as ik. Sowat steurt mi gewaltig un bringt mi op Zinne. Dat kost jo miene Tiet un is doch ungerecht!

Ik bliev an mienen Disch sitten, dormit mi nüms de Platz klauen kunn, un keek mi 'n beten üm. An'n Noberdisch seet en Poor un schnack un schnack. Wenn de beiden nix seggt hebbt, weer de Fachkraft an de Reeg un schnack un schnack. Nich dat ik dat hild harr; heff ik all seggt, dat ik nich teuven mach. Ik harr den Indruck, de hebbt sik all länger kennt un lang nich sehn. De Fachkraft weer jümmers noch bi Adam und Eva. In Momang weer se woll grod dorbi, to vertelln, op welk Oort sik de Ogen vun de Lebewesen enwickelt harrn. Dat kunn hier duern! Ehre Kollegen weern an de annern Dischen mit dat sülbige Thema beschäftigt. Ik kann nich verstohn, woso een sik öber so'n eenfache Sook as'n Brill länger as tein Minuten ünnerholln kunn. Man dat geiht doch ok anners; rin, utseuken, betolen un wedder rut! Un de sabbelige Olsch an Noberdisch weer bestümmt all een Veddelstünn ingang. Un all op miene Kosten; de Arbeitstiet leggt se doch üm op all ehr Kunnen!

Denn endlich weern de Dree fardig, de Fachkraft hett dat Poor an de Döör brocht un keem nu to mi an'n Disch. Noch 'n beten gnatterig verkloor ik ehr, dat ik en Lesebrill bruuk däe. Se güng mit mi an de Utstellungswand, wi ünnerholl'n uns 'n beten öber Vör- un Nodeele vun de Modelle, un kene twintig Minuten loter harr ik all miene Wohl dropen.


De bunte mutt dat warden!

Denn sünd wi beiden — de nette Fachkraft un ik — to de Sehschärfenbestimmung in so'n Sepaparee gohn un ik heff ehr vertellt, wo lang ik all 'ne Brill drägen mutt, woför ik de bruuk un wat ik för Hobbies heff. Se hett mi in düsse halbe Stünn nich eenmol ünnerbroken. Wat een angenehme Fro mit so veel Towennung för mi! Denn müss ik dörch so'n Geräät kieken un dat duer heugstens 10 bit 15 Minuten; dor harrn wi all de richtige Stärke rutfunnen. Nu güngen wi wedder trüch an uns Disch. Ik heff kott noch utfeuhrt un ehr kloormookt, wo wichtig so'n Brill ok bi de Schipperee un bien Autofohrn för mi is, un ehr denn ok vun de Beropen vertellt, de ohne Brill nich utkümmt. Denn moken wi wieder. De neegste Veddelstünn vergüng mit de Utwohl vun de richtigen Glöös. Bloots tein wiedere Minuten bruken wi, üm öber de Entspegelung un de Beschichtung to snacken, denn weern wi all mit allens dörch.

As se den Kooppries tosomenrekent harr, hebbt wi noch kott diskutiert, wokeen dor all mit verdeent un wat de Kosten so in de Heuchte schruuft. Se hett mi denn no de Döör bröcht. Een lüürlütt Ogenblick stunnen wi twüschen Döör un Angel un hebbt uns froogt, wat dat Wedder dreug blifft. De schelen Blicken vun de Lüüd, de noch keen Disch harrn, verstunn ik nich; man ik heff de in mien Rüch speurt. Harrn de keen Tiet?

Mien Auto stunn glieks achtern Optiker-Loden. Achter den Schiebenwischer hung en Ticket öber 15 Euro. Ik harr miene Parktiet üm annerthalv Stünnen öbertrocken. Wat de Tiet ok löppt! Wenn de Schutzmann n'beten op mi teuvt harr, harr wi dat villicht noch mündlich regeln kunnt. Man de Minschen hebbt jo vundag keen Tiet un keen Gedüer mehr.


12.11.2017


na baven