Maria

vun Claus Günther

Wo laat? Eerst dree? Tweeunhalf Stünnen noch, bit miene Afleusung kümmt... De Tied slickt as 'n Snick. Un nix loos op de Statschoon. Schall ik mi 'n Tee opgeten? Och kiek an, de Lamp lücht op. — Nee, nich? Mahnke! Dat sösste Mol disse Nacht, dat he pingelt. De Kuckuck schall em halen! Wi hebbt hier noch mehr Privaat-Patschenten, Herr Mahnke! De meent woll, ik heff nix anneres to doon? Schiet, verdorri. Na, helpt nix. Ik mutt woll. —
Herr Mahnke, wat is nu al wedder? To'n sössten Mol! Ik warr glieks argerlich mit Se. Dat is Slopenstied! Wat drinken wüllt Se? Dat steiht doch allens dor! Ik bün nich Se ehre Denerin, kloor? Hier, aver vörsichtig...

Dank ok. — Gürk, gürk — aaah. Dat Woter smeckt nich. Pö!... Heff— hefft wi nich den Negenteihnten hüüt? Jo, hüüt is de Negenteihnte.

Nee, Herr Mahnke, hüüt is de veerte, un noch merrn in de Nacht.

Dat gläuv ik nich. De veerte, dat is doch de M o o n d ! Aprilmoond.

April is richtig. Aver wi hebbt nu eerst März, Herr Mahnke. Hüüt is de veerte März. So, nu mutt ik wedder —

Maria hett aver in'n Aprilmoond Geboortsdag. An'n negenteihnten April, een Dag vör unsen Feuhrer, hett se freuher jümmers seggt. Ik mutt se doch beseuken. In de Cardio-Clinic.

Jo, dor hebbt's Maria an'n Harten opereert.

Dat stimmt! Man wovun weten Se dat denn?

Se hebben dat al 'n poormol vertellt, Herr Mahnke.

Poormol al? Ik bün doch nich tüdelig. Wokeen sünd Se överhaupt?

Petra heet ik. Wi kennt uns doch! Ik bün Plegerin hier in'n Seniorenhuus.

Plegerin in'n Seniorenhuus? Ik bruk keen, de mi pleegt. Ik will in miene Wahnung! Maria kümmt hüüt ut'n Krankenhuus. Se hett doch Geboortstdag! Ich mutt noch Blomen halen. Rosen, versteihst mi? Wo sind miene Schöh?

Se snacken undüütlich, Herr Mahnke. Woneem hebbt Se Ehre Tähnen? Wedder ünner't Koppküssen? Kaamt Se mol hooch, bitte! Teuf mol, ik help Se. Dat Best is, wi stoht mol ganz op. Een, twee — hopp!, op de Bettkant. So. Un nu heel un deel hooch, jo! Rin in'n Sessel. Na bitte. Geiht doch. Ehr Loken süht verweuhlt ut, dat mutt ik mol richtig glatt trecken...

Deit nich neudig. Dat mookt Maria jümmers.

Ach du leve Tied, dat is ok noch natt! Dor mutt 'n frisches Loken her. Eerstmol.

Ik heff so dull sweet....

Jou, un ik bün de Fro vun'n Wiehnachtsmann. Dor sünd jo Ehre Tähnen. Stop! De mutt ik doch eerst afspeulen! Wat ik noch seggen wull: Se kriegt wedder Sellschop. En Herr Brösecke.

Jo? Kann de Schach spelen, de Bornemann?

Brö-se-cke, Herr Mahnke. Se Ehr nieger Timmermaat heet Robert Brösecke. Herr Bornemann is doch ehrgüstern storven.

Maria kann ok Schach spelen, ganz goot sogor. Dat höllt den Geist op Draff, seggt se egolweg. De griesen Zellen, hier boven in'n Bregenkassen, hä hä.

So. Se köönt nu wedder to Bett. Hier sind Se Ehre Tähnen. Schall ik helpen bi't Insetten? Nee? Suutje! Scheun. Allens goot. Nu köönt Se wieterslopen. Aver nich mehr no mi pingeln! Hebbt wi uns verstohn?

Ik will mienen Sünndagsantog, den düsterblagen! Un dorto de Fleeg mit de Pünkt op. De Büx möten Se noch mol överbögeln.

Sünst noch wat, Herr-vun-un-to? Se hebben blots een Antog mitbröcht no hier, un de is bruun.

Den kackbrunen kann Maria nich utstohn. Se hett doch Geboortsdag hüüt!

Noch eenmol mit Gefeuhl, Herr Mahnke. Hüüt is de veerte März, kloor? Also hett Se Ehre Fro nich Geboortsdag, un överher is se al dree Johren doot! So. Nu is Sluss. Ik mutt wieter.

Doot, seggen Se? Miene — miene Fro is doot? Man dat weet ik doch, dat miene Fro doot is, dat möten Se mi nich vertellen. Ik will doch Maria beseuken!