De Moritat vun Wiehnachtsboom

vun Addi Kahl


Bitt Frost in de Nees,
denn is Dezembertiet.
Dat rüükt bannig na Snee,
denn is Wiehnacht’ nich wiet.
Alle Minschen hebben ielig,
as geev dat nix mehr,
bepackt bit an ‘t Kinn
vör to Wiehnacht’ bescheer’n.

So bi ‘n drütten Advent rüm,
bi Koffe un Stollen,
mahnt Moder: „Ji mött balden
denn Dannboom halen.
Un smuck schall he sien,
as vun ‘t letzte Johr,
mit bunte Kugeln, Lametta
un witt Engelhoor.

Grotes Hardkloppen,
endlich is „Hillige Nacht“,
de Wiehnachtsmann kloppt!
Un nu: „Kinner, geevt acht!“
Bi ‘t Riemels-Opseggen
brennt de Kerzen an Boom,
uns urolle, freedvolle Wiehnachtsdroom.

De Geschenke nu oprieten,
Papeer hört man gnistern.
Op eenmal bölkt luuthals
de lüttst vun de Süstern:
„De Dannenboom brennt!“
Witte Qualm füll denn Ruum,
aver Vader as’n Held,
speel Füürwehr an ‘n Boom.

Ut ‘t Finster flöög hochkant
de truurige Rest,
samt Lametta un Kugeln,
to Ennen weer dat Fest,
bavento geevt noch Tranen,
wieldat Moder vergeten,
in de Backröhr verbrenn
de Goos för dat Eten.

Tscha, för düsse Geschicht’
hett uns Füürwehr ‘n Tip:
brennt Kerzen an Boom,
vergeet ‘n Wateremmer nich!
Füll em vull bit to ‘n Rand
un si jümmers bedacht:
Unglück slöppt ni nich,
ok in „Hillige Nacht“.


Illustrationen: Peter Schultz, Neumünster
23.12.2017


na baven