Dat müss de Düvel west sien! vun Marita PollakTau'n Anhören hier klicken:
Ik heff mi al lang op düssen Dag freut uns jüngst
Dochter harr mi to en Wiehnachts-Konzert in Hamborger "Michel"
inlodt. Mit ehrn Auto sünd wi bit no Elvgau-Stroot feuhrt un hebbt dat Auto dor in de Deep-Garoosch afstellt. Mit de S-Bohn sünd wi denn wiederfeuhrt. As wi bi de Statschoon, woneem wi rutmüssen, utstegen, füng dat liesen an to snien, un dat weer bannig nattkoolt. Wi kemen an een Wiehnachtsmarkt vörbi un bleven stohn, keken uns an, un beide weern wi uns enig: "Lever loter över den scheunen Wiehnachtsmarkt lopen, wenn dat Konzert to Enn is. Wokeen weet, woans dat vör de Kark aflöppt, dor sünd förwiß al vele Lüüd, de en goden Platz hebben wullt. Nee, dat is beter, sik nu op den Weg to Kark to moken! Dat harr jümmer noch sniet wi slidderten de Stroten lang, denn dat weer bannig glatt villicht hett Hamborg nich noog Geld, üm de Stroten iesfree to hollen? Wi sünd achter den "Michel" hoochkomen, sotoseggen "Dörch de kole Köök". Noch weern keen Lüüd to sehen, an Sieden-Portal sehn wi en Fru ringohen ik sä: "Loot uns doch eenfach mit dörchhuschen!" Mien Dochter füng an to lachen un anter: "Nein, Mami, wir haben doch Karten, wir müssen schon durch das Hauptportal!" As wi üm de Eck kemen, dor sehn wi al vele Lüüd, de in de Merr vör den Häuft-Ingang tosomen stünnen. Ordig stellen wi uns achteran, leten ok Platz to de Vörderlüüd, ik kann dat gor nich af, wenn een mi so eng op de Pell rückt. Ik kiek no boven, ik seh över dat Portal den Erzengel Michael, de steiht mit sien Feut op den Düvel, de over noch leevt; de Wopen, de de Form vun dat Krüüz hett, höllt he in de rechte Hand, in de linke Hand den Schild, de ok een Krüüz hett. De Düvel over kiekt all de Menschen, de to em hoochkieken, mit een ofordigen Blick an dat weer mi to gresig! Ik wull dor nich mehr hensehn! De
Snee güng denn ok in Regen över. Mien Dochter un ik weern
bannig froh, dat wi uns warm antrocken harrn, so kunnen wi uns Kapuzen
över uns Kopp trecken. De
Dören wörrn open mookt wat denn anfüng, müch
ik nich noch eenmal beleven! Dor kreeg ik ok Angst, un reep in mien Noot op Plattdüütsch: "Hollt op so to drengen!!! Ji west jo wull verrückt worrn! Hier sünd ole Lüüd un ok lütte Kinner dortwischen, de hebbt Angst, wullt ji se dootdrücken or wat?? Ji west vör de Kark! Hollt op dor mit!! Dat is jo as in Duisborg, wo so vele jung Menschen dootdrückt worn sünd! Loot dat no! West nich so verdüvelt!" Mien
Ropen un ok dat Schreen vun de annern Lüüd hett nix holpen
se hebbt eerst ophollen, so to drengen, as wi in de Kark binnen
weern! Ik weer drurig un beus, kunn dat gor nich begriepen, dat de Lüüd
sowat Leges doon! Ohn Barmen blot üm in de Kark en goden
Platz to bekomen! In Fröhjohr 1990 wörr een Flünken vun den Engel dörch en Menschen, de op dat Rüstwark vun de Tormklock klattert weer un sik sülven ümbröcht harr, twei mookt worrn. Worüm sett de Karkenlüüd sowat Gresiges nau över
den Karken-Ingang? Dat is keen gode Sook! Bild Statue: Nils
Tubbesing/Wikimedia Commons
29.12.2010 |