Lyrik to dat Oosterfest

mit Digitalbiller vun Rudi Witzke na A. Jawlensky


Binnen in dat Graff seet een Mann.
Hei snackt de Fruun fründlich an:
„Ji Frunn, truurt nu nich mehr,
denn upstahn is de Herr.“

Rudi Witzke

 
 

 

Skizze för en Oosterleed

De Eer is schöön, un dat Leven is licht
in't Daal vun't Höpen. Beden warrt
höört. Gott wahnt nehgbi achter'n Tuun.

Dat Bladd weet keen Reeg vun'n
Toornbu. Dat Metz
findt nich den Mörder. He
lacht mit Abel.

Dat Gras is grön un duurhaftiger
as de Lorbeer. In de Rakeet ehr Rohr
hebbt Duven ehr Nest.

Nich biestert un bumst de Fleeg bet to'n Dood
an de Finsterschiev. All Weeg
sünd apen. In'n Atlas
keen Grenzen nich.

Wat seggt warrt, kannst verstahn. 'keen Ja seggt,
meent Ja, un
"Ik leev di" heet: nu un
för ewig.

De Raasch brennt langsam. De Hand
vun'n Armen is nienich ahn Broot.
Geschossen blievt stahn in de Luft.

De Engel steiht avends an't Door.
He heet as du un ik, un he seggt,
wenn ik doodbliff:
Stah up.

 
Rudolf Otto Wiemer, Platt: Marlou Lessing
 
 
 

 
Frie bün ik, welig, losmaakt, blied.
Gott faat in sine Hand min Tied,
min Föhlen, Denken, Snacken, Hören,
min Övermoot un Mootverleren,
dat Elend un Leeftalligkeit.

Wat maakt, dat ik so hööglich bün
hier in min lierlütt Riek?
Ik sing un danz so her un hin
vun Kinnerweeg bet Liek.

Wat maakt, dat ik nich bange bün,
keen düüster Dag mi schrickt?
En Geist kümmt mi in minen Sinn,
de mi dör't Leven driggt.

Woso bün ik so ahn Besweer?
Keen Dröövnis, de mi höllt?
— Wieldat min Gott mi Lachen lehrt
över de ganze Welt.

Hanns Dieter Hüsch, Platt: Marlou Lessing

 

13.4.2009


na baven