Leder to Oostern 2020
Tosamen op den langen Padd

As mien Hart in depe Bedröövnis weer, dach ik an Gott,
un mien Gebeed söch sien Ohr...

Prophet Jona 2, 8

Ooster-Glanz

Wulken hüllt den Moond sien Lüchten,
un de Nacht liggt op de Welt.
Doornen-Kroon un Angst-Geschichten
un een Krüüz dor över’t Feld:
Golgatha – den Dood sien Macht...
Minschen dor op Minschen-Jagd.

Doch mal mutt de Schrecken enden,
all’ns drängt op den Morgen to:
Oosterlicht, de Tied to wenden,
Minschenhart ward wedder froh.
Leven weer so koold as Steen,
schall nu wassen, schall nu blöhn.

Swoor un drücken sünd de Tieden,
wi weet nich, wat allens kümmt.
Köönt uns unse Welt nich düden:
Wat sünd Lögen, un wat stimmt?
Doch een Leed, wi singt dat an,
bringt den Levensmoot tostann.

Saft schall in de Bööm nu stiegen,
un do schallt de Amsel-Sang.
Angst mutt wieken, Moot will siegen,
Toversicht un Freid un Dank.
Hier een Blatt, dat spiert un gröönt,
un een Oosterleed, dat töönt.

Oostern steiht uns vör de Ogen
mit sien Licht un mit sien Glanz.
Freid ehr Antwuurt op de Fragen
is een Lachen un een Danz:
Gloven, Höpen un een Leed:
weltverwandeln Klang-Gebeed.

Melodie: Gott des Himmels und der Erden (EG 445)

Düüster Daag

De düüstern Daag,
de Doornen-Kroon,
un Spott un bitter Hohn:
De Macht gript to,
een Krüüz ward richt‘,
de Hass wiest sien Gesicht:

Doch denn de Daag,
wo‘t anners kümmt,
de Daag mit helle Sicht,
de Keden sprengt
un Opdrift schenkt:
De Daag mit Oosterlicht.

Dor steiht he nu,
de Folterboom,
dat Krüüz, een düüster Droom.
De Wind, he klaagt:
Süh, an de Nood,
dat letzt Woord hett de Dood:

Een Minsch, een Gott,
de röppt un un weent,
mit Bitternis bedeent...
De Heven swiggt,
nu kümmt de Nacht,
den Afgrund siene Macht:

Doch denn de Daag,
wo‘t anners kümmt,
de Daag mit helle Sicht,
de Keden sprengt
un Opdrift schenkt:
De Daag mit Oosterlicht.

Melodie: Should auld acquaintance be forgot

Oosterlicht

Een Schattenschlag,
so unverwahrns, maakt bangen.
De Angst geiht üm
un driggt den swatten Hoot.
Gefahr, se luu‘rt,
will na dat Leven langen.
Dat Lachen geiht meist
ünner in de Noot.

Dat Oosterlicht will
uns een Opdrift bringen.
De Ogen seht,
wat dunkel weer, ward hell.
Un gode Wöör,
se fangt nu an to klingen,
un denn is dor
de Toversicht to Stell.

Wi söökt den fasten
Grund för unser Leven,
een Sekerheit, de uns
bewahrt und driggt.
Dat kann uns düsse Welt
opstunns nich geven,
man ut dat Dunkel
stiggt dat Morgenlicht.

Bilütten ward de Düüsternis
wat minner.
De Lilien blöht dor
buten op dat Feld.
Dat Licht ümspeelt
de bangen Minschenkinner:
Een Dankleed füllt
de grote, wiede Welt.

Melodie: Von guten Mächten wunderbar (S. Fietz)

König Toversicht

Abendsteern sien gülden Lüchten,
un de Welt geiht dör de Nacht,
söcht, dat Leven uttorichten,
dat een heller Morgen lacht.
All de Sorgen, all de Klagen...
Man denn klingt dor ok een Leed,
üm den Missmoot to verjagen,
un wat solten is, ward sööt.

Passion, dat Krüüz, de Tranen,
doch een Gott, de Oostern bringt.
Licht söcht sik sien egen Bahnen,
un de Wind speelt op un singt.
Alle Minschen sünd sik eenig,
as een Boom mit veel Geäst,
un de Toversicht is König
un röppt uns to Oosterfest.

Mal mutt düsse Nacht doch enden,
mal weckt uns de Amselsang,
mal mööt sik de Tieden wenden,
un de Welt is nich mehr bang.
Allens blöht un will sik wiesen,
in de Straten danzt de Freid.
Oosterlicht strahlt över Krisen
as een Glück, dat mit uns geiht.

Melodie: Freude, schöner Götterfunken


All Leder: Cord Denker, Bargteheide
Dat Leed "König Toversicht" is ganz nieg.
Biller 2, 3 un 4: Ewald Eden
Bild 5: Frank Menke, Bild 1: pixabay


12.4.2020


na baven