Oslo — Utøya — Norwegen


Utoya. Foto nrkbeta/Wikimedia commons

Oslo — Oseberg-Schipp — Holmenkollen — un — Bombenstadt
Utøya — Buteninsel — Sommerparadies — Blood-Eiland — Schreckens-Holm...
Norwegen — Land, dat mi so veel gewen hett,
kunn ick di in miene Hannen nehmen
un di trüchgewen, wat du mi schenkt hest!


Laatefoss Odda

Norwegen, du hest mi Roh gewen un Freden schenkt,
wenn Viggo Jensen uns mitnohmen hett noh den Woterfall
un in den Schnee den Woterketel to Füü'r bröch,
dat wi Tee harrn to dat Brood mit den brunen Zegen-Kääs.
Wenn Finn Alnæs mi verkloor, wo oold de Sünn weer,
un dat de Minsch een lüe-lütt Deel is
vun een Hunnert-Milliarden-Steerns-Galaxi:
Un dorüm müss he achtsom sien gegen de Minschen üm em to
un gegen all de Wesen, de dor üm em to leewt...
De Minsch — ohn Gott un ohn Preesterkark,
de Natuur schull sien Kathedral sien,
un dat Hart em de Richt wiesen to Recht un Minschlichkeit.


Kaminfüür. Foto Hedwig Storch/Wikimedia Commons

Norwegen — ick höör de Dielenbreder ünner miene Fööt,
ick heff den Duft vun Kamin-Füü'r in de Nääs,
un de kölige Nachtluft strakelt mi dat Gesicht.
Ick renk mi den Hals ut un kiek in dat blau-zucken Noordlicht...


Nordlicht. Foto Rafal Koniecny/wikimedia commons

Ick weet, ick weet, dat is Romantik, man mien Seel bruukt dat
un suugt sick dor an fast, as müss ick anners ünnergohn.
Wenn de Skier öber den fienen Fissel-Schnee glieden doot
as güng dat öber weken Samt...
Wenn de Adler ohn een Flünkenslag hooch öber mi wegtreckt —
wi beiden alleen hier in dat wiede Schnee-Land...
Norwegen — wo wied hest du mien Hart mookt!


Skjervefoss Granvin

Un ick kääm torüch, un de Biller weern noch lang in mien Bost.
Ick heff mi een Lebberbloom mitnohmen un in mien Goorn utplant,
un se lacht mi to, blau-witt, wenn de Winter geiht.
Oslo — Utøya — Schreckens-Biller schuuwt sick in mien Seel...
Dat duuert wiss sien Tied, üm all den Schutt bisied to schaffen:
Is meist so, as müssen wi wedder vun vöörn anfangen!


Lebberbloom


Cord Denker
31.7.2011


na baven