Knecht Ruprecht

vun Theodor Storm, överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen

Dat Gedicht "Knecht Ruprecht" vun Theodor Storm stammt ut dat Johr 1862. De Wöör "Vun buten vun't Holt, dor kååm ik her; ik mutt ju seggen, dat wiehnachtet sehr!" warrt ok hüüt noch in de Wiehnachtstiet för dat Verkünnen vun en Bottschop wählt un sind in ganz Düütschland bekannt.

Knecht Ruprecht

Vun buten, vun't Holt, dor kååm ik her,
ik mutt ju seggen, dat wiehnachtet sehr!
All överall op de Dannenspitzen
sehg ick gollene Lichten blitzen.

Un båven, ut de Himmelsdöör,
keek mit grote Ogen dat Christkind hervör.
Un as ik so stromer dörch de düüstern Dann'n,
dor reep 'et mi mit helle Stimm an:

"Knecht Ruprecht", reep 'et, "ole Gesell,
böör dien Been un kååm gau to Stell!
De Lichten fangt all to brennen an,
dat Himmelsdoor is ok opdåån.

Oolt un Jung, all schüllt se nu
vun de Levensjagd mål gåhn to Roh.
Un morgen kiek ik op de Eer mål vör,
denn — Wiehnachten steiht vör de Döör!"

Ik sä: "Ooh, mien leve Herr Christ,
mien Reis all meist to Enn is.
Düss' Stadt hier is mien letzt' Rebett,
dee so bannig veel ordige Kinner hett."

"Hest du den Sack ok all parååt?"
Ik segg: "Den Sack, nakloor, bün doch op Dråht,
denn Appeln, Nööt un Mannelkeern
eten fråme Kinner geern!"

"Hest du de Rood denn ok in'n Sinn?"
Ik segg: "De Rood, dee is hier binn'n.
Man bloots — vun de Kinner, de slechten,
dee dröppt dat op den Deel, den rechten!"

Lütt Christkind sä: "Soo is 'et recht,
so gåh mit Gott, mien true Knecht!" —
Vun buten, vun't Holt, dor kååm ik her,
ik mutt ju seggen, dat wiehnachtet sehr!

Nu segg mi, wat finn ik denn hierinner,
sünd 't gode Kinner, sünd 't böse Kinner?