 |
|
Märken vun Sophie Reinheimer, överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen Deep in't Holt binnen wåhnt en Pilzfamilie; Modder, Vadder un negen Kinner. Dat Jüngst hangt de Modder jümmers noch an'n Rockzippel. Åvers hüüt warrn dat woll all teihn oder twölf sien, wenn dat nich noch mehr sünd!
Familie Peperling un ehr Kinner
De Vågels lacht över de Peperlingen. "Seht dee nich
ut as in Eigeel dükert, düsse Knirpse?", fråågt
de Meesch. "Geel de Hoot un geel dat Kleed,
Åvers dor worr Fru Peperling glieks böös. "Pfui, schååmt ju!", schimpt se, "wir sünd ehrliche Pilzlüüd. Wi doot nüms wat toleed. Un wokeen blots een Been hat, vun denn kann dat twete nich fuul warrn." Woveel Kinner se hett, dat weet se egentlich gor nich so recht. EhrMann,
Herr Peperling, weet dat ok nich. Männichmål sünd
se anfungen to tellen: Een, Seht Herr Peperling oder sien Fru enerwegens in't Moos wedder een'n niegen, lütten Hoot opdükern, so heet dat: "Peperling, wo is dat Ding?" Denn mutt de annere dat söken. Åvers vun' Platz röhren dörv he sik ja nich, bewohre! De Bööm in't Holt freut sik över de lütten gelen Keerls un Deerns. Männichmal lååt se denn ok mål 'n lüttjet Blatt un de een oder annere Dannennådel rünnerfallen. Dee fallt op de Hööd un smückt se heel fein. De Wind versöcht, jüm de Hööd vun'n Kopp to rieten, de Eekkatt jumpt över se henweg, åvers de Hööd hoolt fast! "Schååd üm dat nüüdliche Krabbeltüüch!", sä de Dannenboom, "sünnerlich üm de Peperlingkinner, denn all bald warrt se håålt un in de Kååkpött wannern. Denn köönt de olen Peperlinge se lang söken."
27.8.2020
|
Modder
Sünn ehr Kinner:
Peperling
is ehr Nååm. Op den grönen Moosborrn is seehrs Wåhnung.
De leve Modder Sünn kümmt dor leider meist nienich hen.
Un liekers hebbt se all mächtig grote, runne Hööd op,
dee männichmål 'n beten scheef sitten.
twee,
dree, veer … Åvers se köönt de Tall nie in'n
Kopp beholen. Wohrschienlich drückt de grote Hoot to swoor dorop.
