Ach, Opa Piep... Oostfreeschkes Platt Mareike
is een lütjet Wicht van söben Joahr. Se woahnt mit hör
Öllern in Westfoalen. In een heel grote Stadd. De beiden verstunn'n sükk good un hevvt denn över d' Joahr freet. Noa een lütten Sett wee Mareike dor. Nu har he joa eelich aal, wat he sükk wünschen kunn.
Blossich een dat fääl hüm doch. He har üm sükk to keen een, mit de he Platt schnakken kunn. Doarüm wee he foaken ganz trurich. Wenn he mit sien lütt Mareike alleen wee, vertell he hör up Platt jümmer Geschichten. Geschichten van to Huus, Geschichten van de See, un Geschichten ut siene Kinnertied. He de dat jümmers so, dat dat nümms anners hör. Mareikes Moder wee dat näämich gannich so recht. In dat anner Düütschland wee see geborn un kunn mit dat freeschke Platt nich rech wat anfang'n. See
is dor moal över to koamen, as Voader mit hör platt proot
un hett sükk düchdich upräächt över
disset Kauderwelsch so hett se sükk utdrükkt. Hör Moder hett sükk denn dormit ovfunnen man blied wee see wiers nich. De moiste Tied för Mareike wee, wenn hör Voader Urlaub har. Denn wur dat Auto bit an d' Dakk full Kroameree pakkt un los gung dat noa Nörden to. Mit jeder Kilometer wuur dat Land wieder, de Koien grötter un de Wind busiger.
Wenn see denn up d' letzt noa de Diekstroat hendreiden, jachter see so luut, dat Opa Piep dat all in Huus hörn kunn. An disse Wäken denkt see, wenn see oabends nich inschloapen kann. Ach Opa Piep, weest du doch man hier un kunns mi wat vertelln. See geiht joa nu all noa d' School. Letzt Joahr in de Ferien muss Mama unbedingt noa Majorca de Noabers ween dor all tein moal wäst. Tein moal Majorca oaber noch nich eenmoal an d' Diek bi Opa Piep.
Dat lütji Huus mit dat Reitdakk dukel sükk achter de Diek as Robert hör lütji Dackel in sien Körf. Wenn de Sünn noch mit een half Ooch över d' Diek keek, denn wee för Mareike Bäedgoahnstied. Ünner dat wulkendikke Bäedtüchs in de Butz kunn man hör hoast nich mehr sehn. Opa Piep seet bi hör up de Bäedschottskant un vertell van Indioaners un Chinesen, van Eskimos un van heel schwatte Minschen in Oafrika. De har he aal besöcht mit sien groodet Schkipp.
An de hoogen Masten seeten woll hunnerd Seils. Sien Seils de har he sülvst neit mit sien grote faste Hannen. Seilsmoaker wee Opa Piep wäst Takler heißt das auf Hochdeutsch, har Moder hör annerletzt torecht stödt.
Wenn Opa Piep in sien Element wee, denn kunn see de Pickpott rüken denn seech see de Bulgen över dat Vörschkipp dönnern un flooch mit de Masten dör de Wulken. See hör de Jan Maat fleuten un de Klabautermann klabautern. See suus mit de Moses dör de Brassen un klunker in de Smutje siene Potten.
Mirden up de Seereis fungen hör de Oogen an to blenkern, un see schleep in. Mörgen gung de Reis wiider. Bliedheit leech up Mareikes fiened Gesicht. Mörgen Opa Piep mörgen. |
Text: Ewald Eden
Teknen: Gabriele Lange Un hier warrt de Geschicht vörleest:
|
18.4.2010 |