Ach, Opa Piep...

— Oostfreeschkes Platt —


Mareike is een lütjet Wicht van söben Joahr. Se woahnt mit hör Öllern in Westfoalen. In een heel grote Stadd.
Hör Voader is as jungen Kierl all van to Huus wächgoahn. In dat fiefhüsen Dörp geev dat keen Aarbeit för hüm. In d' Köählenpott har he glieks Aarbeit funn'n.
Dat wee denn man noch keen Joahr in d' Land goahn, dor har he ok een Deern an sien Sied.

De beiden verstunn'n sükk good un hevvt denn över d' Joahr freet. Noa een lütten Sett wee Mareike dor. Nu har he joa eelich aal, wat he sükk wünschen kunn.


Aal, wat he sükk wünschen kunn!

Blossich een — dat fääl hüm doch. He har üm sükk to keen een, mit de he Platt schnakken kunn. Doarüm wee he foaken ganz trurich.

Wenn he mit sien lütt Mareike alleen wee, vertell he hör up Platt jümmer Geschichten. Geschichten van to Huus, Geschichten van de See, un Geschichten ut siene Kinnertied. He de dat jümmers so, dat dat nümms anners hör.

Mareikes Moder wee dat näämich gannich so recht. In dat anner Düütschland wee see geborn un kunn mit dat freeschke Platt nich rech wat anfang'n.

See is dor moal över to koamen, as Voader mit hör platt proot — un hett sükk düchdich upräächt över disset Kauderwelsch — so hett se sükk utdrükkt.
Van Stünds an hett he jümmer eers lustert, ov he mit sien Deern alleen wee.
Van hör eersdet Woord an kunn Mareike net so good Platt as Hochdüütsch schnakken.

Hör Moder hett sükk denn dormit ovfunnen — man — blied wee see wiers nich.

De moiste Tied för Mareike wee, wenn hör Voader Urlaub har. Denn wur dat Auto bit an d' Dakk full Kroameree pakkt — un los gung dat — noa Nörden to. Mit jeder Kilometer wuur dat Land wieder, de Koien grötter — un de Wind busiger.


Mit jeder Kilometer wuur dat Land wieder, de Koien grötter

Wenn see denn up d' letzt noa de Diekstroat hendreiden, jachter see so luut, dat Opa Piep dat all in Huus hörn kunn.

An disse Wäken denkt see, wenn see oabends nich inschloapen kann. Ach — Opa Piep, weest du doch man hier un kunns mi wat vertelln. See geiht joa nu all noa d' School.

Letzt Joahr in de Ferien muss Mama unbedingt noa Majorca — de Noabers ween dor all tein moal wäst. Tein moal Majorca — oaber noch nich eenmoal an d' Diek — bi Opa Piep.

 


Dat lütji Huus mit dat Reitdakk dukel sükk achter de Diek

Dat lütji Huus mit dat Reitdakk dukel sükk achter de Diek as Robert — hör lütji Dackel — in sien Körf. Wenn de Sünn noch mit een half Ooch över d' Diek keek, denn wee för Mareike Bäedgoahnstied.

Ünner dat wulkendikke Bäedtüchs in de Butz kunn man hör hoast nich mehr sehn. Opa Piep seet bi hör up de Bäedschottskant un vertell van Indioaners un Chinesen, van Eskimos un van heel schwatte Minschen in Oafrika. De har he aal besöcht mit sien groodet Schkipp.


Ünner dat wulkendikke Bäedtüchs in de Butz
kunn man hör hoast nich mehr sehn


Aal Opas Frünnen! Uut de ganze Welt!


Is he ook een Fründ van Opa?

An de hoogen Masten seeten woll hunnerd Seils. Sien Seils — de har he sülvst neit — mit sien grote faste Hannen. Seilsmoaker wee Opa Piep wäst — Takler heißt das auf Hochdeutsch, har Moder hör annerletzt torecht stödt.


An de hoogen Masten seeten woll hunnerd Seils

Wenn Opa Piep in sien Element wee, denn kunn see de Pickpott rüken — denn seech see de Bulgen över dat Vörschkipp dönnern un flooch mit de Masten dör de Wulken. See hör de Jan Maat fleuten un de Klabautermann klabautern.

See suus mit de Moses dör de Brassen un klunker in de Smutje siene Potten.

 


See suus mit de Moses dör de Brassen

Mirden up de Seereis fungen hör de Oogen an to blenkern, un see schleep in. Mörgen gung de Reis wiider. Bliedheit leech up Mareikes fiened Gesicht. Mörgen — Opa Piep — mörgen.


Text: Ewald Eden
Teknen: Gabriele Lange

Un hier warrt de Geschicht vörleest:


Lesen deit Ewald Eden in oostfreeschkes Platt.


18.4.2010


na baven