De Peperkokenmann

Moin, moin, hier bün ik wedder.

Wat is dat över Nacht koolt woorn — un överall liggt Snee!

Güstern bün ik noch wedder torüüch in den Wohld gahn. Dor steiht doch mien Slaapkist.
Goot, dat ik dat maakt heff.

"Moin, du schöne Advent!"

Bi de Küll haal ik mi aver lever mien warmes rodes Halsdook un binn dat üm.

Nu kann't losgahn.

Ooh, weer löppt dor vör mi her?
Dat is ja de Wiehnachtsmann!
He hett enen groten Sack up den Rüüch.
Seker will he ok in de Stadt. Aver ne, he nimmt en annern Weg.

De Wiehnachtsmann! He is dat wohraftig!

"Uhuu, uhuu, wat is dat koolt!", höör ik dor de Uul ropen.

"Dat is even Winter", anter de Eekkater un schüttel den Snee ut sienen Pelz.

Ik stapp wieder dörch den hogen Snee.
Bald sehg ik de eersten Hüser vun de Stadt. Dor harrn se al Snee feegt. Vör dat ene Huus stünn en lütten Sneemann.

Endlich in de Peperkokenstadt! Wokeen hier wohl wahnt...?

Dor klopp ik an de Döör.
De Döör güng up, un en smucke Peperkokenfru keem ut dat Huus!

Ooooh, is de sööt!

Se wink mi to.

De Fru much ik lieden. Se sehg to'n Anbieten ut! Wi hebbt uns Goden Dag seggt...

O hauaha, wenn Peperkokenlüüd to hitt warrt, köönt se licht anbrennen — ok wenn dat vör Leevde is! Dorwegen is de Leevde gefährlich för jüm.

Gau weern wi uns enig. Wi wullen uns tosamen doon.

"Kiek mal, dat lütte rode Huus blangbi, dat dor in den Wohld liggt. Dat weer doch wat för uns twee", meen se un wies mit de Hand na dat smucke Huus. En richtig Peperkokenhuus!

Hand in Hand güngen wi dörch den Snee in dat niege Huus.
"Du müsst glieks eerstmal Snee fegen", meen mien Fru!

"Un du müsst foorts düchtig inböten", anter ik. "Sünst freert wi hüüt Nacht!"

As allens trecht weer, seten wi tofreden un glücklich in uns Huus. Nu kunn Wiehnachten warrn. "Villicht kaamt wi düt Johr beide up den Wiehnachtstöller!", meen ik noch.

"Leev Kinner, wi wünscht en godes Wiehnachtsfest! Juuch Peperkokenmann un Peperkokenfru."

Un wohrhaftig legen se beide an Hillig Avend up den Wiehnachtstöller!

Wat ut de twee woorn is, weet man nich.