Wenn di't recht rüüt, denn helpt de Herr di wedder hooch

Avends seet Mareike noch up de noch nich lütt makten Bree un Balken vun ehr ool Huus. Tranen lepen över dat Gesicht. Se wüßt nich ein noch ut.

Harr se dat dröömt? Vor ehr stünn een lütten Puk mit sien Kreih in'n Arm un sää ganz trurig: "Giern heff ik bi di un Jans Öllern in dat olle Huus wahnt, giern heff ik di bi de Arbeid holpen. Un wat maakst du? Du haugst mien lütt Kabäus twei, dat niege Huus hett ok keen Uhlenlock. Ne, ick bün to un to trurig. Ik mutt woll een nieg Tohuus söken. Ik mutt di un dien Familje verlaten." Harr se dat allens dröömt?

Dat woll nich, aver ehr inner Stimm sää ehr, dat jüst een oles Huus ok so wat hett as een Seel. Lang hett se beedt: "Vergiff mi!"


Ruin

Denn stöckerte se in de olen Latten un Balken rüm — un se fünn den Puk sien Holtkist.
Glieks is se rup na'n Böhn, hett en Uhlenlock saagt un den Slaapkasten för ehren Puk anhungen.


Vörn ünnern First Puks Hüsung

Daag later vertellten ehr de Fischer un de Fischhännler, dat se all nafrågten, wat se woll süük weer. Se frågten na ehr Fisch und besünners Hiering. De rapareerte Braatåben funktioneerte best.
Schull de Puk, ehr gaude Huusgeist, doch bi ehr bleven sien? Schull hei se wedder up de Sünnensiet vun't Leven bröcht hebben?

Na lange Tiet keem denn maal Kaptein Jan na Huus. Wat hett hei sik wunnert! Un freugt denn woll ok. Hei sehg aver, dat Mareike jümmer wat krummer güng un mööd weer.
So beslööt hei, aftomustern. Hei wull Mareikes Levenswark stütten un utbuen. Un as Bewies buute hei in Slutup en Rökerie, de hei vörstünn. Hei harr liek sien Fru spoort un överraschte se. Hei sorgte ok för den Verkoop vun de rökerte Wåår.


In de Fischrökerie


Rökert Hiering

Nu weer Jan al wat länger in Gothmund, sien Klabautermann wöör unruhig. Hei mußt sik kümmern. Un wat weer de Freud groot, as hei ehm un Mareike so wirtschaften sehg! Un denn drööp hei sienen Brauder, den Puk. Dat weer en Freud!

Veel harrn se sik över Mareike un Jan to vertellen. Se vertellten, wo flietig se west weern, wo se tru to de Familje stünnen, woans se versöchten, jümmer dat Beste to daun, Minschen holpen hebbt un tru un iehrlich weern.

Se kemen na langes Uptellen un Nafragen to den Sluss: Jan un Mareike harrn mit ehr Lüüd en Leven na de Teihn Wiespahls, anner seggt Christlich Gebote, föhrt. Un se harrn jüm giern bistahn up hoge See bi Kap Hoorn un bi den Fischhannel.

Un denn keem de Stunn, up de de Klabautermann 99 Johr täuvt harr. De Puk sehg, wat in den Klabautermann vörgüng. Hei sää: "Weißt du, Brauder, wat ik glööv? Dat een vun uns nu an de Puurt to'n Heven nafragen dörff, wat hei nich inlaten warden kunn. Du büst al länger mit lege Minschen tosamen west, dat Glück hett uns denn Mareike un Jan schickt. Du dörffst an de Puurt nafragen. Ik bliev bi Mareike."


De Weg na'n Himmel, maalt vun Rudi Witzke

Denn stünn de Klabautermann vör de Puurt vun'n Heven. Sien Hart puckerte.

Twei Engel stünnen vör ehm.
Ganz taaghaftig fraag de Klabautermann, wat hei nich rinkamen dörff.

As Anter keem ut den Heven en Singen un en Freud. De Engel jubileerten.

En verloren Schaap hett na Huus hen funnen!
Halleluja!


Histoorsche Fotos ut dat Book vun Hans Westphal 1907
Bild rökert Hieringe un Dackborrn: Sansculotte/Wikimedia Commons
Bild Puk mit Kreih: Susanne Zingel
Na de Översicht över Pukken un anner Geister

Rudi Witzke
3.10.2010


na baven