| |
Uns gaude Geist
Deel 2
Tau'n Anhören hier klicken:
Vertelln deit Rudi Witzke in vörpommersch Platt.
Nis Puk is in Süüd-Jüütland
und Nordfreesland Tohuus.
Nordfreesland. Maalt vun Hans P. Feddersen
En Puk is de Huusgeist vun de Fresen.
Hei levt up den Dachböön.
Een kann ehm swoor utspioneeren.
Hei hett een Mütz,
de ehm unsichtboor maakt.
Hei is een goodmödige
Geist
un passt up Huus un Hoff up,
wenn sien Lüüd to ehr Kinner,
ehr Veih, ehr Bööm in de Hölter,
to allens, wat mit de Minschen levt,
gaud sünd.
Wenn aver de Natuur vun den Minschen
kujoneert ward,
dennso straft hei de æweln Pieniger hard
un steiht de piesackte Kreatuur bi.
|
|
|
|
Ik help de Deern
bi ehr Arbeiden in't Huus un in Goorn.
Wenn de Finster so gau putzt sünd,
freugt se sik.
Pssst!
Nich wiederseggen.
Se kaakt de beste Grütt.
Immer is een Luk för mi apen.
Ik schuul de Deern giern.
|
|
|
Ik bün ok een Puk.
Ik pass up dat Huus dor achtern up.
Mien Lüüd slapen all.
Denn heff ik ok Paus.
|
|
|
Sühst du den Bengel mit dat Moped?
Dat is en ganz Legen.
Hei hett de Katt an'n Schwanz togen.
De Katt hett luud miaaaut.
Dor heff ik ehm vun sien Moped stött.
Un dor noch so een.
De schull de Käuh na de Weid bringen.
Dor hett hei se mit'n Knüppel haut.
Ik heff em glieks bi een Sprung
sien Knei utrenkt.
Nu humpelt hei.
Dor, kiek maal dor,
de håålt Muckerfudder.
Tohuus wunnert hei sik,
dat hei so veel Wittklee in den Sack hett.
|
|
|
 
Freesenhuus. Foto: Inge Witzke
Mien Huus is lütt?
Ik bün ok lütt.
Lütte Minschen sünd ok Minschen.
Lütte Jungs sünd ok Jungs.
Lütte Deerns ok.
Een dörff Lütte nich argern.
Ik häud giern de Lütten.
|
|
|
Noordfreesland. Foto: Frank Jäger/Wikimedia
Commons
Kiekt man maal,
dat is de Minschen ehr Land.
Is dat nich schöön?
Uns kannst villicht in 100 Johren wedderseihn.
Denn mütt de Minschen ehr Land aver plegen.
Denn mütt se gaud to ehr Schaap sien.
Un ehr Käuh straken.
Un ehr Swien ok maal buten lopen laten. —
Süß kaamt wi överhaupt nich wedder.
Orrer drieft mit jüm Schavernack.
Wenn en Buur sien Kauh haugt,
denn sünd wi glieks dor.
De Buur glitscht up de Kauschiet ut
un stött sik, dat hei nich mehr lopen kann.
Käuh. Bild: Anton Braith
|
|
|
Nu singen un fleiten wi dat Pukkenleed:
"Lalaalaalek, wi sünd Pukken.
Lalaalaalum, wiss büst du nich dumm.
Laalaali, wat ik vertellt di,
dat is wiss wohr,
pass up
un leev dorna, süss kniep ik di."
Nu köönt Ji uns nie nich seihn.
Wenn een sik düster erinnern deit,
dat hei uns seihn hett,
denn glöövt dat man.
Dat vun de Pukken un vun de Engel.
En Puk, de häud dat leive Veih
un wenn de Minschen Feld, Wischen un Holt
mit all de velen Derten
nich pleegt un heegt,
denn piert de Puk ehm mit groote Pien.
Bestimmt! Mit Groote Pien!
Braken Been! Braken Finger!
Nu weitst, wokeen wi sünd.
Lalaalaalek, nu is Juuch Puk weg."
|
|
|
Wi danken de Pukken vun Noordfreesland un de
Ev.-luth. Karkengemeen St. Severin, Keitum/Sylt,
Pröstwai 20, 25980 Sylt-Ost
un de jungen Holtbildhauers,
dat wi mit Biller vun ehr Doon berichten dörft.
Rudi Witzke in'n Naam vun de lütt Redaktion vun plattpartu.de.
|
Rudi Witzke
6.6.2010
|
