De Bookweten Märken vun Hans Christian Andersen.
Mehr över
Märken, Kunstmärken un dat Leven vun H.C. Andersen
To'n Anhören hier klicken: |
||
|
Jichtens, wenn du na en Gewitter an enen Acker vörbigeihst, up
den Bookweten wassen deit, denn kannst du sehen, dat he ganz swatt worrn
is, de Bookweten as afbrennt. Dat is graad so, as wenn de Flamm
vun en Füür över em weggahn is. De Buur seggt: Ik will vertellen, wat de Lünken mi seggt hebbt. Un de Lünken hebbt dat vun enen ollen Wichelboom höört, de bi en Bookwetenfeld steiht. Dat is en groten, en ehrwördigen Wichelboom, man he is al wat stackelig, kröpelig, oolt. In de Mitt is he tweibraken, un dor wasst Gras un ok ene Brombeerrank ut em rut. De Boom böögt sik na vörn över, un siene Telgen hangt bet an de Eer dal, jüst so, as weern dat lange gröne Hoor. Up all Feller ringsüm weer dat Korn an't Wassen, Roggen, Gerste un Haber. Ja, de wunnerbor Haber, de wenn he riep is graad so utsüht, as seten dor vele lütte Kanarienvagels an de Halme. Dat Korn stünn un weer segent. Un je sworer de Ähr weer, ümso deper böög se sik dal in fromme Demut. Man dor weer ok en Feld mit Bookweten. Un dit Feld weer graad gegenöver
vun den ollen Wichelboom. De Bookweten, de böög sik nich dal
as dat Korn, nee, de Bookweten stünn graad, stolt un stief. En Dag nu, dor trock en dull un böös Gewitter up. Al Blomen
up dat Feld folen ehre Bläder tosamen, se bögen ehre lütten
Köpp dal, un de Storm suus över se weg. As dat böös Weder vörbi weer, stünnen de Blomen
un dat Korn in de stille, reine Luft, se weern frisch vun'n Regen. Man
de Bookweten weer vun'n Blix kohlswart brennt. Ut em weer en dood Unkruut
worrn. Ik, de disse Geschicht vertell, ik heff se vun de Lünken höört. Se vertellen mi dit, as ik se an enen Avend fraag heff, wat se nich en Märken kennt. |
|
5.6.2005 |