Domgeschichten vun Karl-H. Nissen To'n Anhören hier klicken:
Uns' Dom hett en "Paradies". Dat is ene lütte Vörhall.
Graad gegenöver vun't Paradies dor, wo nu ene School steiht
hett in fröher Tieden de Bischof wahnt, un dat Paradies
weer sien Ingang na'n Dom. Paradies, dat is en Platz vull Ruh un Freden för gode Minschen.
Bevör een dor henkümmt, mütt he dörch dat Fegefüür.
De lütte Straat gegenöver vun't Paradies, de heet so: Fegefüür.
Dat Kanzelgitter Ik heff al vun dat schöne Gitter üm de Kanzel in'n Dom
vertellt. Iesern Stangen sünd so tosamenknütt, as weer't
Tauwark. De Stecknitzfohrer harrn dat Gitter bi enen Smitt, de so
wat kunn, bestellt. To Pingsten wull he dat trecht hebben, as he dat
toseggt harr. Man de Arbeit weer swoor, duur ehr Tiet. Dat sehg ut,
as wenn he anner Johr to Wiehnachten dor villicht mit fardig weer. Nu weer uns' Smitt en lütt Sluusohr. As de beiden düchtig
an't Kloppen un Sweten weern, dor hett he mit'nmal den Steert vun
den Düvel in den groten Schruuvstock klemmt. De hett fix un luut
brüllt, man uns' Smitt hett em verkloort: Bischof Bocholt De Dom is en Bischofskirch, un all de velen Bischöfe hebbt dor ehr Graff funnen. Bischof Krummediek liggt ünner dat grote Krüüz, dat he stift' hett. In den' Ostchor is ene Graffplatt ut Bronze. Dor is Bischof Bocholt afbildt. He hett dat Geld geven to den Bu vun dissen Chor. He liggt dor as en levig Minsch mit'n fründlich, fien Gesicht mit'n Boort. In de linke Hand höllt he den Bischofs-Staab, mit de rechte
swöört he. Up sienen Kopp driggt he den Bischofshoot, un
disse Kopp roht up twee Kissen. En Bischof sall bi sienen ewigen Slaap
week liggen. Dormit he dat kann, steiht de olle Bocholt elkeen Nacht
up, wenn de Hahn kreiht, schüttelt de Kissen düchtig up
un slöppt wieder. Dat is blots so, dat de Hahn in de Nacht gor nich kreiht. De beiden Torms De
beiden Torms mit ehre slanken grönen Spitzen sind
recht verschieden: De linke is smuck antokieken, de rechte is groff
un scheef. Nu weern twischen de Torms twee dicke Balken, de sullen dat ganze
Buwark Hollfast geven. Enen goden Dag sä de Vadder: Düvelstrepp Gegenöver vun de beiden Dom-Torms bi't Buuamt geiht en smalle Trepp dal, dat is de Düvelstrepp. Fröh morgens, an enen Winterdag, dor güng vör lange
Tieden mal ene Frau hier rünner, se weer ene eenfach Fru, ene
Arbeitsfru, un se wull in een vun de groten Koopmannshüüs
de Wäsch waschen. Heinrich un de Hirsch Wenn wi de Düvelstrepp dal gaht, denn sünd wi gau wedder an de Trav, an de "Obertrave". Vele Lüüd nöömt disse Eck vun Lübeck den "Malerwinkel". Hier hangt de Fruunslüüd hüüt noch ehre Wäsch buten to'n Drögen up, direkt an't Water vun de Trav. Dat is meist as up'n Dörp. De
nächste Straat, dat is de Hartengruuv, de "Herzogsgrube".
De erinnert an Heinrich den Lööv. In sien Tiet ganz
an'n Anfang vun Lübeck dor weer hier noch veel Holt un
Gebüsch, ok mal en Brook, en Diek, en Quell. Wildswien, Reh un
Haas lepen rüm. Heinrich weer en groot Jäger. Enen Dag sehg
he hier dicht bi an en Quell enen groten Hirsch. Heinrich
harr sien Armbost al spannt, wull graad losscheten, dor harr he dat
sehen: Twischen dat Geweih vun den Hirsch weer en güllen Krüüz. De olle Dompastor hett mi vertellt, wenn dat mal ganz, ganz still
in de Kirch is, denn kann een de Quell hüüt noch ruschen
hören. Dat is'n poor Johr her, dor kemen mal twee junge Lüüd mit en Wünschelruut in unsen Dom. Wat se wullen? Se wullen de Quell finnen. Hebbt se aver nich! In'n Dom bün ik tohuus Jümmer wedder treckt mi dat up miene Weeg dörch Lübeck in de Neeg vun'n Dom. Schöön finn ik em, wenn he achter Bööm vörkickt, ...
staatsch is he, wenn ik över'n Möhlendiek...
...orrer vun'n Malerblick över de Overtraav em seh.
De Dom hett en bedüden Steed in mien Hart. Wenn Se Ehr Weg mal na Lübeck föhrt, nehmt Se sik Tiet
för dit schöön Buuwark. |
|||
|