Ik heff vertellt vun grote, bekannte Lüüd. Dat geev ok lütte, bekannte Lüüd. So'n Originale hett dat in jede Stadt geven, ok in Lübeck.

En ganz bekannten, dat weer Ernst Albert. Man hett em kennt, dorbi weer he gor keen Lübecker, he keem ut Thüringen un hett hier Theater speelt. He harr so en lütte Egenort: he leep jümmers mit enen Zylinder rüm. Disse Zylinder weer stadtbekannt; wenn de up de Schienen vun de Stratenbahn leeg, denn wüß de Schaffner: Herr Albert will mitföhren. He weer aver nich blots en Theatermann, he weer ok Biologe, en ernsthaftigen. He hett sik beschäftigt mit Insekten, he hett sammelt un utstellt in dat olle Museum an'n Dom.

Dat geev Hannelslüüd mit enen Laden. Dat geev annere, de harrn kenen Laden.

Borgdoor

De seten in de olle Tiet an't Borgdoor orrer an't Möhlendoor un hebbt Eierkringel verköfft orrer Dreelingskoken, dat weern so ganz lütte. An't Holstendoor seet de Höllenmudder. Dat hett nu nix to kriegen mit den Düvel, nee, disse Kokenfru hett in de Höll wahnt. Also in de lütt Straat hier in Lübeck, de vun't Fegefeuer afgeiht.

Veel verdeent hett se nich mit ehre Koken. Bi Slechtweder ünner enen Schirm sitten, dat kunn se nich, se harr keen, dor hett dat nich to langt. Se hett sik dat grote swarte Dook över den Kopp trocken un de Koken — de hett se ünner ehren wieden Rock schaben.

In uns Tiet, so na den Krieg, dor kann ik mi noch up Onkel Otto in uns Stadt besinnen. He harr enen swatten runnen Hoot up sienen Kopp un he hett lang Johren Trumpeet speelt. Dat kunn he meist recht goot, blots männichmal weer dat en beten schrääg. Wo dat an legen hett — ik weet dat nich. He hett sik aver mit sien Speel en poor Groschen verdeent.

Ik denk, de een orrer de anner warrt sik ok noch besinnen up Schutzmann Zackig. De stünn in siene gröne Uniform up de Krüzung Kohlmarkt-Wahmstraat un hett den Verkehr regelt. Aver zackig!

Un hüüt? Dat gifft noch den "Bankvörsteher", dat is "Wurst-Maxe". De steiht vör de olle Hannelsbank un verköfft dor Wust, al vele, vele Johr.

Man anners, dücht mi, gifft dat so'n Originale nich mehr. Schaad!

Horst Fuchs — he hett feine Böker schreven. In "Lübeck kennen und lieben" hett he seggt: "Die Lübecker sind schon Leute." Recht hett he!