De bruunen Blomenstängel häff'k all aff,
Gröön dreef de aollen Blaar längs wäg.
Stolt flütt van use hauge Dak
Een Gaitling, röp un röp
Dat Fröjaohr ut de Nacht.

Wind wait week un sacht.

Sunnenschien so lecht, so klaor
Lockt Mensken, Veeh un't Land,
Driff Strük, den Twieg, den Winterbast;
De Meiskes slaot
Du sühs't, de lütten Knospen wast.

Wind wait week un sacht.

De Wiärmde slik sik Tratt för Tratt
Düör Wiäge, Straoten un de Stadt.
Dat Liäben kuemp
Noch met Bedacht,
Is dao dann in de naichste Nacht.

Wind wait week un sacht.

Text: Ludwig Schmülling
Bilder: Horst Rehmann

31.3.2018