Möven

vun Heinz Großmann

So af un an sitt ik an Diek un drööm so vör mi hen,
kiek, wat de Wulken mi vertellt, woneem se fleegt amenn.
Villicht na en groot Wulkenslott, wor jümmers lacht de Sünn,
un in en weken Wulkenbett seil ik in 'n Heven rin.

Rein niedsch bün ik, wenn ik denn seh, wo fix un elegant
de Möven stolt un majestätsch fleegt över See un Land.
Se seilt vörbi ahn Flögelschlag, laat von den Wind sik dregen,
eerst sweevt se licht, denn stört se daal. Dor leeg woll wat to'n Freten.

Man af un an, denn arger ik mi över disse Möven,
wenn se as Wecker morgens fröh den Dag könnt nich aftöven.
De Sünn pliert jüst över de Kimm, to Enn is 't denn mit Slaap.
De grelle Kriescheree, de hört den ganzen Dag nich op.

Hest di mal 'n Ies gönnt op de Fuust un geihst an Strand spazeern,
mit 'n driesten Störtfloog suust se daal, dor kannst di woll verfehrn.
Un denn as Dank för 't lecker Ies kriggst du 'n swartwitt Placken
op diene nee witte Jack; wenn 't leeg kummt, ok in 'n Nacken.

Man use Möven groot un lütt, nöömt Emma un Ottilie,
hört, dat is kloor, al jümmers to us Waterkant-Familie.
Sünd use flegen Müllafföhr, freet allens, sogor Aas,
an ehr Ahn-Möh-Kunst-Flegeree, dor hebbt wi usen Spaaß.


25.8.2019

trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet