Bi Vullmaand to singen

Gedicht un Bild vun Gertrud Everding


 


Wees man still, de Sünn güng slapen,
Sett di hen an miene Siet.
Vullmaand is, 'n warmen Avend:
Kumm to mi, de Welt is wiet.

Hest du Angst? Muttst doch nich beven —
Ik bün dor, verlaat di nich,
Kiek bloots hen na'n düstern Heven,
Venus hett en hill Gesicht.

De Lantüchten sünd bi'n Drömen
Un de Vagels slöppt in'n Boom.
Laat di doch von mi verwöhnen —
Büst mien leve Deern, mien Kroon.

Nacht warrt över't Land utgeten
Un de Stadt geiht nu to Roh.
Ik heff nix, ok nich en beten
As bloots di, — mien leve Fro.

 



trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet