Ut de Muuskist:
En düütscher Minister

van Willi Höfig


"Wenn ich ein Trümmerland auch wiederfand,
Bist du es doch: mein Deutschland, Vaterland!

Fand ich dich auch verarmt und sterbensbleich,
Bist du es doch: Deutschland, mein Märchenreich!

Fand ich dich auch verhärmt und ohne Ruh,
Bist du es doch: Heimat und Mutter du!

O Deutschland! Schlag von Deutschlands Fluch dich frei,
Daß ich dich segnen kann: gesegnet sei!"

So stunn dat 1945 up de eerste Siet van dat lütt' Book "Deutsches Bekenntnis", een van de eersten Schriften, de na dat Enn van't Hitlerriek rutkamen sünd. In mien Schapp steiht de darde Uplaag van 1946, "dritte, erweiterte Auflage", un rutbrocht harr dat de Aufbau-Verlag in't russisch besett Berlin. Denn de Verfater keem ut'n Exil in de Sowjetunion, een van de eersten, glieks achter de russischen Truppen: de Schrieversmann Johannes Robert Becher, born 1891 in München, storven 1958 in Berlin. 1954 worr he Kultusminister van de DDR.

Dat Book is ut Reden un Upsetten ut Becher sien eerst Johr in Berlin tohoopbrocht; de Upsatz "Deutsches Bekenntnis" weer in dat eerste Heft van "Aufbau" druckt worrn. Mit disse Tietschrift wull Becher daarto bidregen, dat siene Landslüüd wedder to de Demokratie torüchfinnen deen. He weer sik säker, dat Düütschland nich sünner ene sozialistische Sellschapsornen weder up de Been kamen kunn, un wenn he "Deutschland" see, dennso meent he en sozialistisch Düütschland; man de Toon leeg daarbi up "Düütschland". Dat de Geschicht up twee düütsche Staaten rutleep, dat weer nich in sienen Sinn. "Deutschland wird ein freiheitliches, demokratisches Deutschland sein — oder politisch-moralisches Trümmerland, geschichtliches Niemandsland", schreev he.

Dat sünd nu Wöör, de laat sik mit Ünnerscheed verstahn, dat hett sik von 1945 bet hüüt dütlich rutstellt. In Schwerin heel Becher ene Reed to'n Begünn van'n Nürnberger Prozess, de hier afdruckt is un mit disse twee Regen endt:

"Die auf Vernichtung sannen, richtet sie!
Richtet, vernichtet sie! Sprengt sie ins Nichts!"

Dat is woll keene grote Poesie, man ehrlich kümmt mi dat vör för eenen, de dat twölf Johr in't Exil uthollen harr: "Zeit der Verbannung! Du bitterste Lehre! Du strengste aller Schulen! Jahrzehnt der Zucht!"

Becher meent, de Düütschen mööt sik tovörderst ingestahn, dat se Schuld an dat Debakel sünd. Se harrn nix tegen Hitler doon, as dat noch Tiet weer. "Nein, meine Herren, es ist keine Kunst, gegen Hitler zu sein, weil und nachdem er den Krieg verloren hat. Die Abkehr von Hitler als dem schlimmsten Deutschlandfeind unserer Geschichte und die Abscheu vor den Methoden des Nazismus müssen zu einer grundsätzlichen Abwendung … von jeder Art Gewaltkult … überhaupt werden." De Nazis harrn Weltanschauung mit Reklame und Propaganda utwesselt, un nu mööt wi toeerst wedder denken lehren, schreev Becher 1945.

Wo steiht dat denn daarmit hütigendaags, 2015, söbentig Johr later? Wat is hüüt mit de Gewalt up use Straten, mit de Hakenkrüzen an use Dören, wat warrt tegen de Verbrekers dahn, de Lüüd dootmaakt, blots wieldat se nich in Düütschland boren sünd?!

Becher promseeg den "Untergang in die Barbarei", wenn wi daar nich tegenstüern doot. Hefft wi Reklame un Propaganda wedder upgeven un denkt wi wedder sülven? Een kann daar siene Twiefel hebben, kiek man in de Glotzkist of in't Blatt. Den humanen Sozialismus, den Becher wohrmaken wull, daar kann hüüt nüms mehr wat tegen inwennen. Dat harrn siene Maten ok woll markt, he harr as Minister nich veel to seggen, un siene Gedichten ut de fofftiger Johren hefft dat minner mit den Sozialismus to doon as mit siene Leevde för de schöne düütsche Landschop. He schreev van en minschlichet Riek düütscher Nation, un wat em dat Wichtigst weer, stunn daar in grote Bookstaven: "ein menschliches Reich deutscher Nation".

Dat hett jümmers Lüüd geven un de gifft dat noch, de över Becher de Nees kruustrecken un em för een van de Betonköpp ut den realen Sozialismus holln. Dat weer he nich. Mi dücht, siene Wöör sünd hüüt noch akraat so wohr un wichtig, as se dat mang de Ruinen van 1945 weern.


Översicht över de Muuskist
23.4.2015

trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet