Notizen ut'n Aarnmaand


En Tied vun Stillstahn na de Aarn,
Verhalen un verharrn —
an't Över laat den lüttjen Kahn;
de Fluss un Wulken hebbt ehr Bahn,
dat langt. Wi wüllt nich wiedergahn.
Sitt daal, laat Avend warrn...

Wink nich den Fährmann, tööv en Stoot,
verfleten laat de Tied
ahn Regung, wiel de Welt so groot,
de Wulken hooch un allens good...
Wi weet: kümmt Harvst — man nu nich grood...
Dat is noch nich so wied.


mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet