de fällte eek:

de efeu wörg mi af,
de efeu dwüng mi dal.
— juuch annern, de noch staht,
passeert dat ok noch mal.

---

fru mahlzahn stürv. de draken finnst
nich mehr, denn nüms glöövt mehr en draak.
un dat is, wat du maken künnst:
glööv ehr! denn warrt fru mahlzahn waak...

---

de boom dröög frucht al vör den harvst.
en sachte krokusregen farvt
dat gras, he full as tied ehr strei.
— dat johr warrt blied in düss kuntrei.

---

een nehm den annern mit,
wohin, dat seggt di keen.
schall dat en denkstee ween?
dat krüüz steiht sünner stütt.
nadenkern kiekt na'n heven hin
den boom sien glatte snitt.

---

du schöne lütte zaarte steern,
uns nich to neeg un nich to feern,
nich brand, nich wiednis köönt uns kriegen,
büst jüst de rechte steed to'n diegen!
schüdd licht un eensamkeit een stunn
in uns lierlütte wiede runn!

du schöne lütte zaarte steern,
och dreih uns windrööd in de feern!
och dreih uns üm dien süsterhart,
och sleep uns an, dreih uns mit di
tosamen üm de galaxie!
förwisslich, dat hett aart.

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing