Notizen ut'n Sneemaand


 

 

din gesicht, as dat vun
en olen mann, so as
en spegeln vun heven in
brackwater an de eer ——

kümmt to mi liekers
mit en ziddern —

nich wiedergahn,
stahn blieven,

luft halen, anloop nehmen, üm
to verstahn.

 

mit dat verstahn
fangt dat eerst an.


 

 

de böög keem unverwohrens.
tunnel ut licht —
kaamt wi orr gaht wi?
nix
schient sik to rögen, man
de momang is vörbi.

 

keen iesbloom

fast un nich
beegsam ween
as en bloom —
nee, fast
as holt

lütt iesstamm, de
stuurköpps stevig
stillswiggt
töövt un wasst:

driggt sin früchten in
en harvstmaand güntsied de tied.


 

af wendt sik
deert un fluss, af vun uns
spegelbiller wendt sik
de stieven spieren un ik
mi vun ehr —

afsiets. wi töövt op'nanner
wiss ok dor.


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet