Notizen ut'n Sneemaand


gedenksteen

so hell, dat he in't dunkel fallt,
kiekt di de steen nich an.
as nienich maakst an'n weg nu halt:
gedenken schast! woran?

wat stünn hier, güngst du süss vörbi?
wat hett dat schild verklaart?
du weetst nich; man nu steiht't bi di,
wees sülvst de steen, de wohrt!

gedenk! — vergüttst du jichenseen?
gedenk! — wat woor vergeten?
gedenk! — wat utwischt, nich to sehn?
wat hett de tied terreten?

un du gedenkst as nie tovör,
nu, as de steen nich mahnt —
gedenkst an minschen, daten, wöör —
all dat weetst! hest nich ahnt...

din ogen slaten, denkst an allns,
steihst reglos op din stee —
so hell, dat du in't dunkel fallst,
en denk-steen ünner snee.


 

 

 

poseidon sin peer
gallopeert nich mehr
de küll
dwüng ehr still
man ehr tähn laat se sehn
ut den snee, ut de wehn —
kannst höörn, wa dat zischt?
wenn dat künn, wenn dat kümmt,
warrt dat gischt...


 

lehrgedicht mit schüddel-endreim

laokoon, laokoon,
kiek di dat an un lehr davon:
de slangenbööm,
de slangenbööm
hebbt lange noch
keen bangen drööm.
kannst üm sik sülvst
se winnen sehn?
da wöörst du lang
vun sinnen ween!


christboomplantage
(morituri te salutant)

de nawuss lett noch teemlich minn.
man fief, söss winter gaht noch hin,
denn rekrutiert ahn barmen se
uns pervertierte heilsarmee.


is noch wat rood
is noch nich dood?
höllt schritt
mit gries un witt?
höllt iesern fast
an mast un ast?
sühst du ehr, süh:
wees liekso — avers frie.


wa wied du na den horizont
hendriselt büst, o sünn!
knapp seht wi di. man föhlen doot
wi dochen din "ik bün!"

ja, sünn, holl fast! laat us nich fohrn!
wenn us din gripp nich höllt,
denn sünd wi heel un deel verloorn
mit all uns püüke welt.

wi drift denn weg, in't lerrig All,
'neem koolt un düüster töövt
un bloots en lengen wedderhall
seggt kort noch: ji hebbt leevt —

zentraalgestirn, gravitaschoon!
tosamenhollen kraft!
laat us nich föhlen bloots, man doon
di, leevde, töverhaft!


 

 

schatzsöök

du grote schatz, du rövenschatz!
hett nüms as ik di funnen?
du liggst da as gesmeide schöön:
weertvulle nohrn — in tunnen!

nee, düsse steed kennt bloots wi beid.
un din versteek weer good:
dat land, de apensichtlichkeit —
din schuul weer: keene noot.


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing

2.8.2009

trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet