vun Karl-H. Nissen Dat mag so üm 1540 west sien, dor is in Grube dat liggt nich wiet af vun Niestadt an de Oostsee en lütten Jung up de Welt kamen. Johannes Stricker hett he heten. In Lübeck is he to School gahn, up dat Katharineum. He hett in Wittenbarg studiert un weer denn Paster in Grube un in Cismar. Vun de Kanzel dal hett he fix schimpt up Supen un Freten un Untucht un all den annern legen Kraam. Dorbi hett he de Adeligen in't Land ornlich up de Fööt peddt. Dat harrn de aver nich geern. Se hebbt em allerlei verspraken, so as Slääg un noch mehr. Dor is he na Lübeck gahn, in Lübeck weer he seker, he hett hier en Pasterstell annahmen. Wenn he neben sien geistlich Arbeit noch Tiet harr, denn hett Theaterstücken schreven, so över den Fall vun Adam un Eva. Ganz streng is he mit de Gootsherrn ümsprungen in sienen "De Düdesche Schlömer. De Schlömer is en Suupbütt, en Prasser, hett ene Buhlin blangenbi,
quetscht sien Lüüd ut, hett sik nahmen, wat mal de Kirch tohöört
hett. He weer en ganz Legen. Man denn kümmt sien letzt Stünn.
All sien Sünden warrt em vörhollen. Dat süht nich goot
ut för em, ewig Höllenfüür steiht em bevör. Disse Geschicht, streng un hart, hett de "Niederdeutsche Bühne zu Lübeck" nu, in'n Sommer 2007, speelt in de Katharinen-Kirch. Johannes Stricker hett dat Stück schreven in sien Spraak, "middelnedderdüütsch"
seggt wi dorto. För uns hüüt is de olle Spraak ümschreven
in uns Plattdüütsch. De teihn Vörstellungen weern jümmers goot besöcht. Dat
hett sik gau rümsnackt: Den "Schlömer" in de Katharinen-Kirch,
den mütt wi sehn. An'n End geev dat veel Bifall för alle. Ganz verdeenten Applaus! Dat weer en Beleevnis, dat Speel. Un to'n Nadenken weer dat ok wat. Männicheen wat sik fraagt hebben: "Un wo is dat hüüt?" Mag ok sien, dat de een orrer anner dacht hett, wat kunn noch beter
maakt warrn, wat kunn noch beter sien? För disse Speeltiet is dat nu vörbi mit den "Schlömer". Mag sien, dat he anner Johr wedder kümmt. Denn nix as hen. En ganz lütte Geschicht an dat End. In Cismar gifft dat enen Denksteen för Johann Stricker. Dree Figuren ut Bronze staht baben up: de Schlömer, de Paster un en Fru. Up den Steen steiht Düdesche Schlömer Wi stünnen un keken. "Weest du, wo Buhlin is?"
Wi hebbt "Buhlin" seggt, de Betonung up de letzt Silbe,
up dat "in". Kennst du en Dörp, dat Buhlin heet? So as
Berlin orrer Eutin orrer Wollin? |
|