Faksimile vun'n Titel. Dat Book woor vun den bekannten Johan Balhorn druckt ("verballhornt"), as  Se sehn köönt, wenn Se dat per Klick vergröttertDe düdesche Schlömer

vun Karl-H. Nissen


Dat mag so üm 1540 west sien, dor is in Grube — dat liggt nich wiet af vun Niestadt an de Oostsee — en lütten Jung up de Welt kamen. Johannes Stricker hett he heten. In Lübeck is he to School gahn, up dat Katharineum. He hett in Wittenbarg studiert un weer denn Paster in Grube un in Cismar.
Vun de Kanzel dal hett he fix schimpt up Supen un Freten un Untucht un all den annern legen Kraam. Dorbi hett he de Adeligen in't Land ornlich up de Fööt peddt. Dat harrn de aver nich geern. Se hebbt em allerlei verspraken, so as Slääg un noch mehr. Dor is he na Lübeck gahn, in Lübeck weer he seker, he hett hier en Pasterstell annahmen.
Wenn he neben sien geistlich Arbeit noch Tiet harr, denn hett Theaterstücken schreven, so över den Fall vun Adam un Eva.

Ganz streng is he mit de Gootsherrn ümsprungen in sienen

"De Düdesche Schlömer.
"Dat ys Ein Geistlick Spil, darinne affgemalet,
gewarnet
und tho warer Bothe vormanet werden".

De Schlömer is en Suupbütt, en Prasser, hett ene Buhlin blangenbi, quetscht sien Lüüd ut, hett sik nahmen, wat mal de Kirch tohöört hett. He weer en ganz Legen. Man denn kümmt sien letzt Stünn. All sien Sünden warrt em vörhollen. Dat süht nich goot ut för em, ewig Höllenfüür steiht em bevör.
Man an'n End — he süht sien Schannen in, dat deit em allens hellsch leed — dor nimmt em de Herrgott doch in Gnaden up in den Himmel.

Bild vun de Opföhren: Vörn de Schlömer, achtern Mose un dat GesetzDisse Geschicht, streng un hart, hett de "Niederdeutsche Bühne zu Lübeck" nu, in'n Sommer 2007, speelt in de Katharinen-Kirch.

Johannes Stricker hett dat Stück schreven in sien Spraak, "middelnedderdüütsch" seggt wi dorto. För uns hüüt is de olle Spraak ümschreven in uns Plattdüütsch.
De Speler speelt sünst in uns Stadttheater. Nu weer dat en ganz anner Bühn. En grote, hoge, wiede Klosterkirch — Franziskaner hebbt dor leevt. Dat is ganz wat anners as in en Theater. All hebbt sik fraagt: Warrt dat wat? —— Dat is war worrn!

De teihn Vörstellungen weern jümmers goot besöcht. Dat hett sik gau rümsnackt: Den "Schlömer" in de Katharinen-Kirch, den mütt wi sehn.
De Spelers sünd goot trecht kamen mit ehre Rullen in Kostüme, de in de Tiet vun dormals passen. — Un dat allens in disse ollen Backsteenmuurn.
De gröttste Rull harr de Schlömer, en swore Rull, de he goot meistert hett. Denn de Paster, de Dood un de Narr, Veddern un Frünn, un twee Fruunrullen: de Ehefru un de Buhlin, all kunn man afnehmen, wat se speelt hebbt. Dorto noch — mit Moses tohoop — en lütt Deern un en lütten Jung. De hebbt dat Gesett spraken.
Enen Vörhang, so as in en Theater, gifft dat in de Kirch nich. De enkelten Szenen weern indeelt dörch Musik. En Trumpeter speel Stücken ut de Tiet vun Martin Luther, veel, wat wi all kennt hebbt. Ok dat hett goot passt.

Bild vun de Opföhren: De Schlömer un sin Fru, achtern Mose un dat GesetzAn'n End geev dat veel Bifall för alle. Ganz verdeenten Applaus! Dat weer en Beleevnis, dat Speel. — Un to'n Nadenken weer dat ok wat. Männicheen wat sik fraagt hebben: "Un wo is dat hüüt?"

Mag ok sien, dat de een orrer anner dacht hett, wat kunn noch beter maakt warrn, wat kunn noch beter sien?
An dat Stück un an dat Speel sull nix anners sien. Speler un Regie hebbt allens goot maakt. De Akustik in so en groot oll Huus, de hett ehre Nücken, man, ik glööv, dor is nix an to ännern.

För disse Speeltiet is dat nu vörbi mit den "Schlömer". Mag sien, dat he anner Johr wedder kümmt. Denn nix as hen.

Denksteen in Cismar. Klick op to'n Vergröttern!En ganz lütte Geschicht an dat End. In Cismar gifft dat enen Denksteen för Johann Stricker. Dree Figuren ut Bronze staht baben up: de Schlömer, de Paster un en Fru. Up den Steen steiht

Düdesche Schlömer
Paster
Schlömer
Buhlin

Wi stünnen un keken. "Weest du, wo Buhlin is?" Wi hebbt "Buhlin" seggt, de Betonung up de letzt Silbe, up dat "in". Kennst du en Dörp, dat Buhlin heet? So as Berlin orrer Eutin orrer Wollin?
Eerst as wi tohuus weern un in den Schlömer-Text rinkeken, sünd wi dor achter kamen. Un dat bewiest: Mit ene Buhlin hebbt wi dat nich!



trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet