Mai
Bagbender Möhl
De Möhlen dreiht
Fangen de Winde an to weihen,
sück de grooten Flögels dreihen;
de Kraft van de Möhlenbladen
kraken nu up de Kammraden;
dör de heele Möhlen
kannst dat Knarren föhlen,
dat knattert,
dat rattert,
dat ruttert un deiht,
un de Möhlensteen dreiht ...
T. Seemann
de möhl höllt mit uns leven
schritt,
mahlt ut de luft de tied un smitt
ehr in uns welt as schadden dal
he liggt op uns, en dodesmal,
un geiht mit uns, mit jedeen schritt.
de swatte hoge möhl geiht mit.
|
Juni
kaam rut! de welt is blaag un gröön.
kannst ehr vör luder fell nich sehn,
denn jammer nich, dat liggt an di,
schüddel di orrig, maak di frie!
un kiek in de natuur un süh:
in eensento beginnt't vun vörn!
kaam rut un wies de welt de stiern
un pack dat leven bi de hörn!
ik help di dorbi giern.
|