Let's talk about Platt
En Snack mit de Tüdelband över Platt un de Welt un ehr niege CD

vun Marlou Lessing

De Tüdelband kennt meist all — so as een mennig Musikmakers kennt: dör ehr Leder. Wokeen hett noch nich de "Sommerkinner" höört orr dat Leed vun Uwe, de op Jungs steiht? Vun de Musikmakers sülven weet een minner wat. Dorwegen hier kort dat Wichtigst: De Tüdelband, dat sünd veer (för plattdüütsch Begrepen: junge) Musikers ut'n Noorn, de Pop op Platt maakt — niege, frische, unsentimentale Leder, de mehrst Geschichten ut dat richtige Leven vertellt. Ik harr nu de Schangs, de Lü mal op en Snack to drepen. Se wulln mi ehr niege CD schenken, dor segg ik nich nee!

De Tüdelband vun achtern (Symbolbild, ut de CD)

So drepen wi uns merrn in Hamborg op en Koffie/Tee/Kakao. Mire un Malte vun de Tüdelband, ik vun Plattpartu (un wat ik sünst noch maken do). Mire hett 2009 de Band begründt, schrifft un komponeert de Songs un is alltohoop de Dreih- un Angelpunkt vun'e Tüdelband. Malte is ok vun Anfang dorbi, singt un speelt Slagtüüch. Dree, de Kultur op Platt maakt. Platt hett uns hier tosamenföhrt, un dat weer ganz natüürlich ok uns eerst Thema. "Woans büst du dorbi kamen?", "Büst du Moderspraaklersch?", "Worüm maakst du Musik/Literatuur op Platt?" — dat weern de eersten Fragen, de twüschen uns hen un her flögen. Al de drütte Fraag harr dat binn sik.

Worüm maakt wi wat op Platt? Gau fallt dat Woort "ehrlich". Ehrlich un direkt is de Spraak, seggt Mire, nich verquaast. Kannst echte Geföhlen fix röverbringen ahn Kitsch orr Dickdoon. Dat passt, dat is de Musik, de se maken will. Dat höört uns to, meent Malte, wieldat wi Noorddüütsche sünd, ok wenn wi keen Moderspraaklers sünd. — Jüst so güng mi dat ok, as ik anfung, plattdüütsch Gedichten to schrieven: Platt weer en Insel in en Meer vun afdruschen un verlagen Hoochdüütsch. Ok ik heff mi in de Spraak rinfummeln müsst. Dat verbindt uns. Ik denk, dat is exemplaarsch — so geiht dat wiss de mehrsten jüngern Plattdüütschen: Se sünd keen Moderspraaklers, dor is en frie Wahl dorbi, un de Spraak steiht för wat.

En CD is faken en Klabasterpartie...

Natüürlich kümmt de Saak vunwegen "Platt redden". Kümmt ja jümmers, wenn een, de noch nich 70 is, jichenswat op Platt maakt. De sünd de Tokumst! De warrt Platt redden! Endlich! — Dat warrt uns ok faken vörslaan, seggt Mire un Malte: Uns is sowat egaal. Wi laat uns keen Missioon opdrücken. Wi wüllt Spaaß hebben, dat is uns Spraak, un wi hebbt en Recht, dat to snacken. Ok mit Fehlers.

Mit Fehlers, natüürlich, sünnerlich Malte bekennt, so richtig fleten snackt he Platt nich. Man dat is nich wichtig. Platt schall Deel vun uns Alldag blieven, Deel vun uns Welt; al wenn een in'n Alldag so lütte Brocken as "Wat mutt, dat mutt" orr "Nu man to" orr "So mookt wi dat!" bruukt un versteiht, meent Malte, denn is Platt al präsent. So warrt dat nienich ganz verswinnen, un de Döör blifft apen, dat een deper in de Spraak rinkieken kann, wenn he/se will. So kann ok jedereen wat dorför doon. Mutt nix Perfektes ween. Wi brukt nich över dat Stöckchen jumpen, dat de Puristen uns hinhollt.

...warrt opletzt aver ganz goot.

Wi snackt över ehr Leder un de niege CD. Se heet "Ganz goot" (un is dat ok). Dat Cover is allerleevst. Mit kindlich Eernsthaftigkeit kiekt de Deern an en kapitale Sandborg hooch... Ik harr mi dat Titelleed al op YouTube anhöört un dat Video ankeken:

Ja, klaar is dor wat anners, meent Mire. Wi entwickelt uns ja. Dat Titelleed sett op en gröttern Maßstab an, de Text kiekt ok över den Töllerrand — he kiekt, wat buten passeert, un op de "Denke" un dat Tosamenleven vun all Minschen hier bi uns. Dor kümmt wat na buten, meent Malte, wat in de letzten Johrn wussen is. Wohen dat uns noch driggt, dat warrt spannend. Bloots wokeen sik verännert, blifft bi sik sülvst!

Un dat, meent he, is de Tüdelband ok bi ehr Kunzerte un Optridden wichtig. Jümmers handmaakte Musik, nixnich mit sterile Perfektschoon — nee, bloots Musik, de de Stimmung vun't Publikum opnehmen kann un jümmers anners klingen kann. Dat is wichtig. Nu gaht se op Tuur. Mire wiest mi de Liste mit de neegsten Kunzerten, un ik seh verwunnert dat Füerwehrhus in Lütt Gladebrügg. Bi mi in de Neeg. Ja, de Intridd is gratis, smüüstert Mire. Spennen willkamen.

Wi snackt ok över mien Arbeit, över Migration un towannerte Minschen... un opletzt ok: Warrt de jemalen mit Platt op een Bredd kamen? Villicht, wenn se in Noorddüütschland Wötteln slaat... sik tohuus föhlt. Tohuus, verklaart Malte, is wichtiger un jichenswie ok richtiger as "Heimat". "Heimat" klingt na'n Schicksal, en Tohuus is as en Fründ: du kannst dat wählen. "Tohuus" heet denn ok dat eerste Leed op de CD. "Tohuus is, wo mien Hart sleit — Tohuus is, wo mi dat good geiht", heet dat dor. Un: "De Anker is lang licht", aver ok: "In en Haven fohr ik jümmer wedder rin". Un in den Song "Gliek" heet dat punktgenau över de Minschen ... ach wat, luustert Se sülven!

Malte langt mi en Opbacker röver, den se maakt hebbt: "Föhl di willkamen!" Mehr kannst dorto nich seggen.