Ludgerd Lüske: Wiehnachtsengel
blaagswatt de bülgen, koolt as ies,
begraavt mi, slaat üm mi tosaam.
de stormwind brüllt dör nacht un gries.
ik bün verlaren. dood, nu kaam!
dor swingt sik ut de grote see,
sülvst as en bülg, de lüchttoorn op.
sien licht, in endlos feerne nehg,
stiggt as en steern na'n heven rop,
wiest reddung, wiest den storm sien enn.
och gott, wo dankbor folg ik em!
eerst later bün ik innewoorn:
dat weer en engel sachs, keen toorn.