Findling bi MalenteGrote Steen

vun Antje Heßler


Grote Steen gifft dat bi uns in't Land n' ganzen Hupen. Wi nöömt se ok Findlinge. De verscheden Iestieden hebbt se uns mit de Gletscher vör rund 15000 Johr in't Land schaven. Ümmer wenn ik so'n groten Steen bekiek un vör em stah, geiht mi dörr den Kopp, wo lang he dor al liggt un wi oolt he is. Steenoolt! För mi leevt he al ewig.

Denn geiht dat Sinneren los. Hebbt uns Vöröllern düsse groten Steen för ehr Graffsteed nahmen, wieldat se üm dat Öller vun de groten Steen wüssen? Wull'n se mit de Steen ewig leven un steenoolt warr'n? Un wat hebbt se sik vör Möög geven, de groten, sworen Steen upeenanner to packen. För mi is dat dat reinste Wunner, wi se dat maakt und schafft hebbt. De Hünengräver, wi se nöömt warrt, treckt mi ümmer wedder an. Mitünner drööm ik al dorvun. Wenn wi ünnerwegens sünd, kiek ik mi ümmer wedder en niege Steed ut, wonehm so'n oles Graff to finnen is.

Annerletzt hebbt wi wedder en lütte Tour maakt. Wi weern na Sleswig. Dor
harr ik mi för den Trüchweg dat Hünengraff bi Goosefeld utkeken. Nu finn dat
mal. Düsse Graffsteden legen meisttiets bannig versteekt. In Goosefeld hebbt wi dat eerst Maal fraagt. Dor keem uns 'n Mann mit en Hund in de Mööt. Ja, he wüss ganz genau, woneem dat Graff to finnen weer. He güng dor meist jeedeen Dag mit sien Hund lang. "Sie müssen die nächste Straße links abbiegen und dann wieder rechts. Dann sehen sie das Grab schon."

Wi föhr'n wieder. Weder rechts noch links weer en Hünengraff uttomaken. Un dütt Graff sull up en Barg stahn. Al vun wieden sull man dat sehn. De Straat wöör ümmer smaller, en Kurv keem na de anner. Hüser weern ok narms mehr to sehn. Keen Minsch, den wi fragen kunnen keem uns in de Mööt. Mien Mann wöör al ungedüllig. "Wat müsst du ok ümmer wedder achter de dor'n Hünengräver achterna! Hesst ni al noog dorvun to Gesicht kregen?"
Meist harr ik al opgeven. Aver na de neegst Kurv keem uns en Minsch, en lütt Fru, in de Mööt. Se weer ganz in swart. Wi höllen an un ik dreih de Schiev rünner. Na uns Fraag na de Hünengräver kregen wi niep un nau Bescheed. De Fru kenn sik goot ut. Dat weer en richtig fien ool Daam, sehg ut, as weer se de Fru vun'n Schoolmester or Paster. "Sie müssen um die nächste Ecke fahren und nach hundert Metern sehen Sie das große Hünengrab. Es liegt auf dem sogenanten Hexenberg auf einer Weide", meen se. " Aber Sie können nicht auf die Weide, es ist Vieh auf der Weide". Wi hebbt Dank seggt un föhr'n wieder. Un wohrhaftig, direkt an'n Stratenrand leeg up den Barg vun de Wiesch dat Graff. Wi sünd denn ganz eenfach ünner den Elektrotuun dörkrapen. Weern dorbi meist utrutscht, wieldat dat bargrop güng. De Köh wörrn jüst to'n Melken tosamendreven.

Nu stünn'n wi vör dat Graff. Wat harrn uns Vöröllern dor vör grote un swore Steen tosamendragen! "Stell di doch mal dorto", meen ik to mien Mann, "dormit man beter sehn kann, wo groot dat Graff is. Ik will mal en Bild maken. "He güng op dat Graff to un — pett meern in en Kohschiethupen. De weer noch ganz frisch un sprütt utenanner. Meist weer he utrutscht un hinfullen. Sien Büx kreeg ok wat af. De Schimperie dorna höör ik noch hüüt.

"Wat hett de Keerl bloots gegen mi?!"

Likers hett sik uns Möög lohnt. So'n grootardig Hünengraff harrn wi noch ni andrapen. Dat Bild is ok noch wat worrn. Un denn de Utsicht vun dor baven. Kunst wiet in't Land bit na de Oostsee kieken. Blots mien Mann meen: "Wenn du dat neegst Mal wedder grote Steen bekieken wullt, bliev ik iSteenbieln't Auto sitten." Mit de Köh harr he sik vun doran vertöörnt.

Dat Hünengraff bi Goosefeld tellt to de Urdolmen. Düsse Oort Graffsteden sünd ca. 4000 v. Chr. buut woorn. Dat Wort Dolmen bedüüd "steinerner Tisch" un kümmt ut dat Bretonische. De Urdolmen gifft dat in ganzEuropa. Veer bit söss grote Findlinge wöörn to den vörsehn Platz bröcht un dor to'n 2 bit 4 m langes Rechteck upstellt. De Decksteen keem denn babenup. De Graffanlaag weer nich jüst groot. So'n Graff weer wohl blots vör enen enkelten Doden dacht.Pielspitz

In de Gräver hett man Warktüüg ut Flintsteen un Pött un Pottschören ut Toon funnen.
De Bigaven düden dorup hin, dat de Minschen op en Wiederleven na den Doot höpen. Later geev dat noch annere Oorten vun Graffsteden.

Steentiedlich Metz



na baven