Dat Kruut för'n Dezembermaand:
De Mistel

vun Anke Nissen

Mistel - Viscum album - Familie: Loranthaceae

helpt öllere Lüüd bi Hart- un Kreisloopbeswerden, senkt den Blootdruck

1-2 Teelöpel mit 1 Taß kolt Water 6-8 Stünnen stahn laten.
Bet to dree Tassen an'n Dag drinken, nich mehr!

De Mistel is en Schmarotzer-Plant, de up anner Bööm wassen deit, gern ok up Obstbööm.

Nach Gottes Walten,
der Erde entrückt;
zum Heile der Alten
ist die Mistel geschickt.

As wi all weet, warrn Wiehnachten geern Mistel-Telgen in 'e Stuuv hangt. Man du müßt fix uppassen, dat du nich ünner de Telgen to stahn kümmst, denn elkeen, de dat graad süht, dörv di denn enen Söten updrücken.

Mien Oma weer de Meen, dat de Mistel helpen kunn, wenn wi Kinner nachts slimm dröhmen. Dorüm hett se de Mistel ok Albranken, Alfranken orrer Marentacken nöömt. Helpen kunn - na Meen vun mien Grootmudder - aver blots en Mistel, de up enen Eekboom wussen weer, an'n besten up en Winter-Eek.
"Man, nu find mal so en," sä se to'n Sluß, un wi Kinner dreihen uns in't Bett up de anner Siet un dachen dor över na, wo wi uns' Oma bi't Söken na so'n Boom helpenkunnen. Dorbi slepen wi denn wedder in.

All Kinner vun hüüt kennt de Mistel vun "Miraculix" ut "Asterix un Obelix". He is'n Druid un mag nich stöört warrn, wenn he de Mistel - an'n besten vun enen Ekenboom - för sienen Töverdrunk mit en güllen Sichel snieden deit.

Plinius vertellt, dat för de olen Druiden - de keltischen Preesters - de Mistel dat Hilligst, weer, wat se harrn.
Hillig weer för se ok de Ekenboom. Un wenn en Mistel up en hillig Eek wussen weer, denn weer so'n Telgen dat Aller-Hilligst. Se nömen so en Mistel "Allheilende", un se glöven, de kunn helpen gegen alle Pien un Wehdaag vun de Minschen, kunn Kraft geven un fruchtbor maken, ok bi Derten.

In de "Edda" warrt vertellt, dat de blinne Wintergott Hödur den "Licht-un Frühlingsgott" Baldur mit enen Piel ut Mistelholt dootschaten hett.

Fröher hebbt de Lüüd glöövt,
wenn en Mistel up enen Boom wassen deit, denn wörr dor keen Blitz inslagen,
wenn en Mistel up enen Hasselnuttbusch waßt, denn liggt ünner dissen Busch en Schatz.

Ok hett man glöövt, dat de Mistel en goot Kruut gegen Hexen un böös Geistervolk weer. Man hett dorüm Mistel-Telgen in't Huus bröcht un uphangt - so, as wi dat in de Wiehnachtstiet hüüt ok noch geern maakt.

Dorbi fallt mi wat in:

An mienen 70. Geburtsdag kemen all miene Leven na'nanner, mit en rosa Roos in de Hannen, süngen un wünschen mi Glück. Vörnweg Thore.
Anröögt, mit natte Ogen, böög ik mi na em dal un fraag:
"Thore, mien Jung, dörv ich Di denn nu en lütten Kuß geven?"
"Nee!" - Luut, kloor, empöört! Över'n Kopp straken, kunn ik em ja mal, dat wörr he graad noch uthollen - aver küssen, nee, dat güng denn doch to wiet.

Denn keem Lennart, strahl mi an, geev mi de Roos:
"Oh, mien Lennart, dörv ik Di denn hüüt mal enen lütten Kuß geven? Dat blifft ok en Utnahm."
Lennart leet verschaamt den Kopp hangen, ganz liesen - suutje - schüttkopp he denn aver.

Der Nächst weer Oscar. He is de Gröttst vun de dree Jungs, tellt al teihn Johr.
"Oscar, dörv ik Di denn enen lütten Kuß geven?"
Oscar tuck licht mit de Schullern un meen cool:
"Also Oma, mi is dat egaal."
Männlich hett he de Prozeduur denn över sik ergahn laten.

Un ik weet nu, wat ik do. Morgen haal ik enen Mistel-Telgen, hang den över uns' Döör un - Se weten ja Bescheed, ik heff dat baven al vertellt:
Du müßt denn fix uppassen, dat du nich ünner de Telgen to stahn kümmst, denn elkeen, de dat graad süht, dörv di denn enen Söten updrücken.
Wohr di, Lennart! Wohr di, Thore!